(Lerik) bardaq
I (Ağcabədi, Göyçay, İmişli, Kürdəmir, Tərtər, Yevlax) yersiz danışan, yersiz hərəkət edən. – Xəlil səydəş adamdı (Ağcabədi); – O, çox səydəş arvaddı
(Qarakilsə) ağılsız
(Qubadlı, Şəki, İrəvan) gicəlmək. – Yeriyə bilmədim, o qədə zəifləmişdim, səyələnif oturdum birəz (Şəki); – Niyə səyələnirsən? (Qubadlı); – Uşağı tut,
I (Bərdə) bax saqan I. – Pirəmməd kişi yaxşı səyənnər qayrır II (Naxçıvan, Ordubad) çini qab. – Səyənə bozbaş tö:k (Naxçıvan)
(Füzuli) xəstəlik adı (itdə). – Aydıngilin köpəyi səyənəy oluf
(Zaqatala) dirək. – Qulinin əvi səyğalnan durur
(Ağbaba) bax səyələmməx’. – Əziz Vəliyə elə bir ağac çəkdi ki, o səyillənib qaldı, yerinnən qalxa bilmədi
(Qazax) paltar qurutmaq üçün ip
(Lənkəran) sıxılmaq. – Buy, ürəgim yaman səyridi
(Qazax, Şəmkir) vurnuxmaq. – Töyux səyriyir, apar fal qoy, yoxsa yazıxar (Şəmkir); – Bu toyuğun peşəsi səyriməx’di (Qazax)
(Salyan) təlxəklik etmək. – Gəlim biyaz səyrişim?
(Qazax) şeytan
(Gəncə, Kəlbəcər, Tovuz) bax səğvət. – Sən nə səyvənd adamsan? (Kəlbəcər); – Əyə, sən nə səyvənd adamsan? (Gəncə); – Bu səyvənd adam imiş (Tovuz)
(Gədəbəy) bax səğvət. – Səyvənt adamnan havax axıllı söz eşidifsiη?
(Gədəbəy) bax səğvət
(Şərur) bərk yumurta. – Səzbaran yumurta hələm-hələm olmur
(Çənbərək) yorulmaq. – Qara Musdafa bir əyax dərz gətirdi, boyl səzərdi
(Basarkeçər) kotana qoşulan ikinci cüt heyvan. – Xoruz öküznən turaş öküzü səzgilə qoş, hambıla olmaz; – Səzgil yaxşı çəx’mir
(Ağcabədi) budanmış, qolbudağı kəsilmiş (ağac)
(Xocavənd) mal xəstəliyi adı. – Bir də qoyun sıçax götürür, bu da quraxlığ ildo:lur
(Ağdam) sıçaq xəstəliyinə tutulmaq
(Dərbənd) qayalar arasındakı dəliklərdə yaşayan quş adı
(Culfa, İmişli) qoyunun dırnaqları arasında yara. – Sıçancıx qoyunun əağında olor (İmişli)
(Tovuz) bax siçratma. – Sıçratma zəhərri otdan əmələ:lir
(Kürdəmir, Mingəçevir) bax siçrətmə. – Şora sıçratma düşüb (Kürdəmir)
(Salyan) ağbalığın bir növü. – Ağ balığ, sıf balığ tafouti yoxdı
(Qəbələ) bax sifayi. – Özümə sıfahı bir cüt ayaqqabı tikdirmişəm
(Ağdaş, Kürdəmir) bax sifayi. – Bizim dil sifayı dildi (Ağdaş); – Aynaxanım sıfayı paltar tikib (Kürdəmir)
(Şəki) dartınıb çıxmaq. – Camış əlimnən sıfcındı qaşdı
(Gəncə) bax sivirt. – Üş girvənkə ət aldım, sıfırt yağdı
sıfqarabet eləməx’: (Gəncə) axırıncı qəpiyinə kimi udmaq. – Onu sıfqarabet eləmişəm, bir qəpeyi də yoxdu
(Çənbərək, Gəncə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. b a x sıvxarmax 2. süzmək. – Yağ küpəsinin lap divini sıfqarmışam (Qazax); – Elə sıfqarıf ki, heş damcı da
(Gəncə) axırıncı qəpiyinə kimi udmaq. – Həsən sıfqarrıyıf yola saldı məni
(Şamaxı) bax sıpqın. – Uşaxlar beş sıfqın kəsib gətirdilər
(Lerik) dəmir paz. – Ağacı sığəcnən yardım
sığılcım çəx’dirməx’: (Qazax) əzab, əziyyət vermək. – Sən maηa çox sığılcım çəxdirdiη
I (Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, İsmayıllı, Qafan, Qax, Qarakilsə, Şuşa) inək. – Sığırrar eyriği batırdılar (Göyçay); – Həmid kişinün malı çoxsa da, hamısı
(Borçalı, Qazax) üçyaşar camış. – Təzə hesafda de:rix’: “Buguyə:lən”, köhnə hesafda de:rdilər: “Sığırboğan” (Borçalı)
(Qazax) ikiyaşar kəl
(Ağstafa, Barana, Kəlbəcər, Qax, Qazax, Şəki, Şəmkir) naxırçı. – Bizim kətdə bir yaxşı sığırcı var, malları vaxdında aparer, vaxdında da gətirer (Qaza
(Şamaxı, Zəngilan) bax siğirdili. – Uşaxlar sığırdilin çox səvillər (Zəngilan)
(Borçalı, Daşkəsən, Qax, Qazax, Şəmkir, Zaqatala) bax sigirxana. – Sığırxana kənddən qırax yerdə, ot olan yerdo:loy (Daşkəsən); – Sığırxanada yayqış m
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Sığırikidə çilig, ağac olur, oynuyanda çili: vuran uşax de:ır: “Sığıriki, qırxiki, qırxüş, qırxdört, … qırxdoqquz haq otu
(Qazax) enliyarpaqlı, yeməli bitki adı. – Sığırsidiyi heyvan üçün də yaxşıdı
(Meğri) tərcüməçi. – O vədələr sığladar tapbırdıx urusicə danışmaxdan ötü <ötrü>
(Gəncə) daraltmaq. – Mənim papağım çox gendi, bir azca sıxalt
(Culfa) şadara
I (Cəbrayıl) əl boyda qurudulmuş təzək. – Sıxmeynan yaxşı çörəx’ salmağ olur II (Borçalı) isti qadın koftası
(Balakən) sıyrıx