(Şamaxı) bax sıpqın. – Uşaxlar beş sıfqın kəsib gətirdilər
(Lerik) dəmir paz. – Ağacı sığəcnən yardım
sığılcım çəx’dirməx’: (Qazax) əzab, əziyyət vermək. – Sən maηa çox sığılcım çəxdirdiη
I (Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, İsmayıllı, Qafan, Qax, Qarakilsə, Şuşa) inək. – Sığırrar eyriği batırdılar (Göyçay); – Həmid kişinün malı çoxsa da, hamısı
(Borçalı, Qazax) üçyaşar camış. – Təzə hesafda de:rix’: “Buguyə:lən”, köhnə hesafda de:rdilər: “Sığırboğan” (Borçalı)
(Qazax) ikiyaşar kəl
(Ağstafa, Barana, Kəlbəcər, Qax, Qazax, Şəki, Şəmkir) naxırçı. – Bizim kətdə bir yaxşı sığırcı var, malları vaxdında aparer, vaxdında da gətirer (Qaza
(Şamaxı, Zəngilan) bax siğirdili. – Uşaxlar sığırdilin çox səvillər (Zəngilan)
(Borçalı, Daşkəsən, Qax, Qazax, Şəmkir, Zaqatala) bax sigirxana. – Sığırxana kənddən qırax yerdə, ot olan yerdo:loy (Daşkəsən); – Sığırxanada yayqış m
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Sığırikidə çilig, ağac olur, oynuyanda çili: vuran uşax de:ır: “Sığıriki, qırxiki, qırxüş, qırxdört, … qırxdoqquz haq otu
(Qazax) enliyarpaqlı, yeməli bitki adı. – Sığırsidiyi heyvan üçün də yaxşıdı
(Meğri) tərcüməçi. – O vədələr sığladar tapbırdıx urusicə danışmaxdan ötü <ötrü>
(Gəncə) daraltmaq. – Mənim papağım çox gendi, bir azca sıxalt
(Culfa) şadara
I (Cəbrayıl) əl boyda qurudulmuş təzək. – Sıxmeynan yaxşı çörəx’ salmağ olur II (Borçalı) isti qadın koftası
(Balakən) sıyrıx
(Balakən, Qax, Zaqatala) ağlamaq
(Qazax) bax sıvxarmax. – Sənəyi lap sıxvarıf
(Balakən) vəhşi heyvan adı
I (Ordubad) bax sildir. – Sıldırdan üçərsən II (Salyan) tamamilə, büsbütün. – İsmayılın bədəni sıldır yara töküb
I (Salyan) bax sıldır II II (Meğri) böyük daş. – Qələ daşınnan hər il üş-dört sıldırım qoper düşer dəriyə
(Lənkəran) balıq torunda olan qurğuşun halqa
(Çənbərək) sulufunu təmizləmək (düyü, buğda və s.). – Sona ğarı buğduyu sılıfladı, hədix’ bişirəjəx’
(Lənkəran) quş adı. – Kolun yanınnan keçəndə birdən sıllıc pırr eliyib uşdi
(Qazax) bax ismarramax. – Cijimə sımarrladım kin, dağdan yağ yollasın
(Qazax) ağlaya-ağlaya burnunu çəkmək. – Əy Rəsul, dədəη səni döyüfdümü sımxırırsaη?
(Meğri) qısılıb gizlənmək. – Sımıldıx daş dibinə, yağış savıldı
(Gədəbəy, Şəmkir) bax simsar. – O bizdərə sımsardımı yörəsin? (Gədəbəy); – Qızı aparıf qoyurdu bir simsarın yanna, onnan soηra barışırdı (Şəmkir)
sınamanc eləməx’: (Cəbrayıl) sınamaq, yoxlamaq
(Başkeçid) vəhşi heyvan adı
(Çənbərək) qabiliyyət. – Nərimanın sındalı yoxdu, qarışıyı qayrammeyjəx’
(Ağdərə, Qafan) 1. b a x sıyır (Ağdərə). – Sıηırım əyilif, yerimnəη qalxammıram (Ağdərə) 2. b a x sıηır (Qafan)
(Zaqatala) bax siηirməx’ 1
(Gədəbəy) 1. b a x siηirməx’ 1 2. b a x siηirməx’ 2
(Şəmkir) dayanmaq, durmaq (otladıqda). – Keçi sıηırsıyıf otduyurdu
(Şəmkir) qəlbi yaralı, sınıq. – Yetimi gərəx’ dannamıyasaη, çünki ürəyi sınqıηdı
(Kəlbəcər) gizlənmək
(Zaqatala) bax sinsitməx’. – Uşağı sınsıtma!
(Meğri) təkdırnaqlı heyvanların dırnaqlarını yonmaq üçün dəmir alət
(Meğri) axar çayın qışda gətirdiyi buz parçaları. – Ərəz bu qış elə hey sır gətirer
(Quba, Zərdab) donuz balası
(Ağcabədi, Şuşa) quyruq yağında qovrulmuş ət. – Sıpasidiyi qoyurma kimin şeydi (Şuşa)
(Sabirabad) sacayağı. – Sıpayanı otın <odun> üssə qoy
(Salyan) dartınmaq. – Balığ sıpçındı, əlimnən çıxdı
I (Qafan) kök. – Bu nə sıpıx adamdı II (Laçın) gödəkboy III (Zərdab) arıq
I (Qafan) kökəlmək. – Bu nə yaman sıpıxıb? II (Basarkeçər, Gəncə, Şəmkir) bax sıpırıxmax. – Söz bura çatanda aşnam xəlvətcənə duruf sıpıxdı (Gəncə); –
(Ağcabədi, Cəbrayıl, Çənbərək) aradan çıxmaq, gizlincə qaçmaq. – Məmməd mə:rəkədən sıpırıxdı (Ağcabədi); – Qələndər malatıηqada işdəməx’ çoxdu deyn sı
(Kürdəmir, Qazax, Şəmkir) bax sivirt. – Məhərrəmiη bir qoyununu kəsdik, sıpırt yağıdı (Qazax); – Bir kilo ət almışam, sıpırt yağdı (Şəmkir)
(Cəbrayıl) həyasız, abırsız, utanmaz
(Dərbənd) meyvə çırpmaq üçün nazik uzun ağac. – Lap teregin təpəsində sıpqın sindi qarı