(Qazax) xəstə
sayıl-bayıl danışmağ: (Quba) sayıqlamaq. – U lap hindi sayıl-bayıl danışadı
(Salyan) dilənçi. – Sə:n sayılçıdan neyün artığdı, sayılçı sənnən yaxşıdı
(Qazax) bax sayıl ◊ Sayır olmax – xəstələnmək. – Səni görüm sayır olasan
(Şahbuz) bax sayıl-bayıl danışmax. – Sərxan çox naxoşdı, sayır-bayır danışır
(Qax) ağacın budağı altına vurulan dayaq
(Cəbrayıl, Qafan, Qarakilsə) 1. sayıq 2. ehtiyatlı. – Sayqulu baş salamat olar (Qarakilsə); – Sayqulu gözə çöp düşməz (Qafan)
(Biləsuvar, Əli Bayramlı, Sabirabad, Salyan, Tovuz) bayquş. – Sayquş meşələrdə çox olar
(Oğuz) qaqqıldamaq. – Çil toyux saylıyır, yumurtası var
(Goranboy) səfeh
saynız olmax: (Qarakilsə) qeydinə qalmaq, qorumaq. – Bir-birimizə saynız olmuşux
I (Basarkeçər, Borçalı, Hamamlı, İmişli) xəstə. – Nə sağdı, nə sayrı (Borçalı); – Bir gün sağ olur, beş gün sayrı (Hamamlı) II (Şamaxı) başqa, qeyri,
(Gəncə) seçmə. – Yemişin sayseşmələrinnən bir harava apar sat
(Bakı) dayaz (yer <suda>). – Dayı qabağə gedmiyün, diyəsən saysudu
I (Cəbrayıl) seçmə II (Qarakilsə, Salyan) ağıllı, düşüncəli. – Saytal adamı hər yerdə sayallar (Salyan); – Vəlməmiş saytal adamdı, hamı onnan məsləhət
(Oğuz, Şəki) 1. qamış 2. qamışlıq. – Donquzun meyli sazaydı, it də qo:dı saldı saza (Şəki)
(Şahbuz) sızanaq. – Üzümə sazağan çıxıb
(Cənubi Azərbaycan) soxulcan. – Sazannan baluğ tutmağ olar
(Cəbrayıl) avara, sərgərdan ◊ Sazanda qalmax – avara qalmax. – Axşamacan sazanda qalmışam
(Zəngibasar) qamışlıq
(Çənbərək) kotana qoşulan heyvanların üçüncü cütü. – Kotana qoşulan dört boyn öküzün hörüx’dən sonkuna sazgil deyrix’
(Salyan) gəzmək. – Gülpəri axşamacan yüz qapı sazılıyır, onnan öy tikən olar?
(Tovuz) çubuqdan hörülmüş quzu damı. – Çobannar quzuları seçkinnən çıxartdılar
(Cəlilabad) qırma. – Barıtım var, ancağ seçməni baha vereylər
(Qazax) işsiz, avara
(Ordubad) gic, səfeh
(Dərbənd) sıxmaq. – Honun <üzümün> suvun seğib aladig
I (Qazax) bax seyin II (Ordubad) saxsı qab. – Sehini ver mənə aparım
I (Tovuz) tala, açıq yer (meşədə). – Mal ferması bu il yayı sekidə keçirəcəx’ II (Şəki) balkon. – Usdulu sekiyə çıxart qoy
I (Hamamlı) dərz, küləş, ot və s. daşımaq üçün iri araba. – Otu, küləşi selə yığıf aparırıx II (Balakən) paltar qurutmaq üçün kəndir III (Balakən) təl
(Zəngibasar) sel yuyan yer. – O selaf yerrəri indi əkinəcə: döndəriflər
(Füzuli) sel axan dərə
selbesel qoymağ: (Bakı) səliqəyə salınmamış, yığışdırılmamış qoymaq. – Öyi-eşigi selbesel qoyub gəlmişəm, gərəg gidənnən sora yığışdırım
(Füzuli) ehtiyatsız davranan
(Şərur) çox dik dağ
(Balakən, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Hamamlı, Qafan, Qarakilsə, Qazax, Masallı, Meğri, Mingəçevir, Şəmkir, Ucar, Zəngilan, Zərdab) selin və ya suyun yı
(Basarkeçər) səliqəsiz, pinti. – Bu yaman selintir adamdı
selit gəzdirməx’: (Basarkeçər) söz gəzdirmək. – Anaxanım çox selit gəzdirən arvatdı
(Gədəbəy, Tovuz) selin açdığı dərə, yarğan. – Sellafdan uzaxda otarın bılığı (Gədəbəy)
(Zaqatala) selin əmələ gətirdiyi sucuq, bataqlıq. – Əli selliyə batmışdı
(İmişli) daşqın zamanı su basmış yer. – Selloyi bossan əkərdüg Arazboyu
(Salyan) həmişə. – Bağın gərək selni içində olasan
(Tovuz) bax selov
(Ordubad) sel suyu
(Borçalı, Çənbərək, Karvansaray, Tovuz) bax selov. – Şiddətli yağış zamanı sel sürüdən iki qoyunu sürüyüb seloya saldı (Tovuz); – Seloyda bir kərən qa
I (Ağdərə) selin əmələ gətirdiyi dərə, yarğan. – Sel gəliv ovur əmələ:lir selyan II (Qazax) xırda muncuq III (Bolnisi, Şəmkir) dərz, küləş, ot və s
(Qazax) səliqəsiz, pinti. – Selyətəli arvatdan arvad olmaz
(Qazax) sahibsiz (it)
(Balakən) sakitləşmək, yavaşımaq (yağışa aiddir)
(Tərtər) bax senmax. – Kür çayı qalxır da, senir də