(Salyan) yerləşdirmək, sığışdırmaq
I (Biləsuvar) samovarın kranı. – Şiri ac, stəkana çay tökülsün II (Göyçay, Qax, Ordubad) rəng. – Şiri dulaba çəkillər (Ordubad) III (Dərbənd, Tabasara
(Salyan) evi ağartmaq üçün istifadə edilən dəri parçası. – Keçmişdə öyeşigi şirabbıznan şirəliyirdilər
(Şəki) evin damında kirəmidin arasına düzülən xüsusi taxta. – Ay Usuf dayi, şirafqa satan yer bilmirsən?
(Bakı) novalça, yağış suyunun axması üçün nov. – Şiranqucdan yaman su gəlir
(Zaqatala) güclü yağış
(Xanlar) çuvalın kənarlarındakı xüsusi tikiş ◊ Şiraz vurmax (Xanlar) – çuvalın kənarlarını xüsusi tikişlə tikmək
(İrəvan) kitabın vərəqlərini saxlamaq üçün onun arxa tərəfinə vurulan tikiş. – Kitabın yaxşı şirazəsi var
(İrəvan) kitabın vərəqlərini tikən adam. – Əli yaxşı şirazəçidi
(İrəvan) kitabın vərəqlərinin düşməməsi üçün onu arxa tərəfdən tikmək. – Bu kitabı sabah şirazələrəm
(Cəbrayıl, Zəngilan) sacda bişirilən çörək növü. – Tavad xala şirazı bişirir (Cəbrayıl)
(Çənbərək, Gədəbəy) cecim, xürcun, çuval və sairənin kənarlarını rəngli iplə, xüsusi sıx tikişlə tikmək
(Bakı) qaynadıldıqdan sonra qurudulmuş əncir. – Bi:l şirbədüşəndə çox getirmişdim
(Təbriz) yaltaq. – Şirbəzzər gələn kimin başlı:rdıla ona pay, mına pay
(Şahbuz, Şərur) rəngsaz. – Hər adamnan şirçi olmaz (Şərur); – Şirçi bı əvi şirrədi (Şahbuz)
(Qax) 1. qoyunun mədəsi 2. yoğun bağırsaq
I (Qax) içi ətlə doldurulmuş qoyun bağırsağı II (Tabasaran) qursaq. – Mayya atadüg malun şirdanni
(Bakı) üzüm növü
I (Kürdəmir, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki) evin divarlarını və torpaq döşəməsini ağartmaq üçün xüsusi gildən hazırlanmış məhlul
(Bakı) dar. – İndi cavannar paltarı lap şirə-mala geyillər
(Culfa) üzüm əzmək üçün xüsusi yer. – Şirəxanada üzüm əzirix’, indi doşab bişiririx’
(Bakı) doşab bişirilərkən üzüm şirəsinə qatılan xüsusi torpaq. – Ay ışağlar, birəz şirəxəg götürün mə:mçün, üzüm baseçegəm
(Zaqatala) şum, şumlanmış yer
(Culfa) yundan toxunmuş nazik cecim. – Paltarrarı yığ mərfəcə, şirəkini çək üstünə
(Tovuz) arabanın qabaq tərəfində arabaçının oturduğu taxta
(Goranboy) bax şirəqul. – Şirəqun iki olur, qavax şirəqunun üsdə oturullar, dal şirəqunu da bağlıyıllar ki, yük tökülməsin arabadan; – Şirəqun dörttək
(Şəki) evin divarlarını və torpaq döşəməsini xüsusi gildən hazırlanmış məhlulla ağartmaq. – Savax heş yana gidəmənəm, öy şirəliycam
(Goranboy) emallı, üzərinə emal təbəqəsi çəkilmiş. – Şirəli laydarayı bura ver
(Lənkəran, Şamaxı) bax şirəpuz
(Bakı) xüsusi gildən hazırlanmış məhlulla (şirə) divarı ağartmaq üçün istifadə edilən bir parça qoyun dərisi
(Quba) eyvan
(Şahbuz) yaz şumu. – Yazın şumuna şirəşum deyirix’
(Şərur) aldatmaq
(Masallı) 1. əmiarvadı 2. dayıarvadı. – Şirinqız, kefin necədir?
(Qazax) pambıq bitkisində olan xəstəlik adı
(İmişli) kökəlməyən (heyvan). – Şiro: heyvan kökəlməz
(Qazax) güclü, bərk (yağış). – Bir şirrama yağış yağır kın, gəl görəsəη
I (Culfa, Şərur) damda yığılan suyu axıtmaq üçün nov, novça. – Yağış suyu şırrannan axır (Şərur); – Əvin şırranına bax, hava dolub, bəlkə yağış yağar
(Ordubad) rəngləmək. – Gə mə:m otağımı şirrə
(Meğri) 1. abırsız 2. sırtıq. – Adam şirti olmaz, dey <daha> yekəlip yekə qız olmusaη
(Lənkəran) xörək adı
(Ağbaba) yaltaqlanmaq
I (Basarkeçər, Kəlbəcər) su dəyirmanının bir hissəsi. – Şişin bir üjü topda olor, bir üjü də təvərədə II (Dərbənd, Tabasaran) çəngəl
(Ağdam, Ağdərə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Culfa, Füzuli, Goranboy, Xocavənd, Kəlbəcər, Qax, Mingəçevir, Oğuz, Ordubad, Tərtər, Tovuz, Zəngilan) ilk dəfə qo
(Basarkeçər) təkəbbürlü, lovğa. – Əli yaman şişkin adamdı
(Çənbərək) şiş təhər, bir az şiş. – Yara acca şişqoydu
(Şəki) torpağa toxum basdırmaq üçün ucu şiş gödək ağac. – Şişmex’nən quy eliyif lovya saçiyıx
(Göyçay) keyfiyyətsiz barama. – Keşmişdə şişməyi atırdığ
(Qax) naxış. – Axçamaydın <axşamadək> şitdəri qurtardım
I (Zərdab) tərəcə hörərkən qamışların arasına qoyulan nazik ağac. – Kamal, tərəcə üçün yüz iyirmi şitək hazırra II (Kürdəmir) tumu şirin kəlik; yetişm