(Şahbuz) yabanı bitki adı
(Qazax) günəşli gündə seyrək yağış yağmaq
(Bakı) un ilə doşabdan bişirilən paxlava. – Quşləxəriləri apar, dam üsdə sər
(Böyük Qarakilsə) bax quşburnu
(Qax) pəhləvan
I (Salyan) tumurcuq ◊ Qut bağlamağ – tumurcuqlamaq. – Ağajdar yavaşyavaş qut bağlıyır II (Cəbrayıl, Qazax, Qarakilsə, Meğri) qüvvət, güc
(Qax) nərdivanın pilləsi
(Oğuz) quzu salınan qazma. – Yataxda quzu salıllar qutana
(Çənbərək) ədalı, lovğa. – Əli elə qutəbbər yeriyir ki!; – Əmin məclisdə qutəbbər oturmuşdu
(Kürdəmir, Laçın) səliqəli. – Əli həmişə qutəppəri geyinir (Laçın)
(Dərbənd, Qax) bax qutqay. – Bizə bir qutğa su doldur (Qax); – Gütür qutgani apar qoy azbara (Dərbənd)
(Qax) bax qutqay
(Dərbənd) güyüm
(Şərur) böyrək
(Zaqatala) deyingən
(Salyan) ot topası. – Tezzən durub qutmannarı daşımalıyam
qutu qurumax: (Qazax) mat qalmaq. – Elə söz de:r ki, adamın qutu quruyor
(Çənbərək) bax quarrammax. – Ona nə var, oğlannarının qazancına baxır, quvarranır
(Çənbərək) sevinmək, fəxr etmək. – Dağıstan oğlannarına baxır quvərrənir, çünkün oxuyullar
(Bakı) yelləncək
(Yardımlı) qışqırmaq. – Quyildəmə, qulağım batdı
(Basarkeçər) uşaq oyunu adı. – Gəlin gedəx’ quylamaç oynuyax
I (Füzuli, Qazax) gizlətmək, ört-basdır etmək II (Şəki) basdırmaq
(Şəki) bax quylamax II. – Leşi verdıx itdərə, qalannı da quy qazıf quylədıx
(Şəki) basdırılmış dirək. – Özü eşix’də quyləmə yeri qaziydi
(Mingəçevir, Şəki) bax qıvrax II. – Bu unnan biraz quyraxdı (Şəki)
(Qax, Tovuz) uydurmaq. – Özünnən yalan quyraltma (Tovuz)
(Hamamlı) bax quyraltmax. – Ə:, sən də özünnən bir şey quyratma!
(Cəbrayıl, Xanlar, Zəngilan) qoyun quyruğunun tüksüz hissəsi. – Bu quyruğasdarın bişi ver mq: yə:jəm (Zəngilan); – Çovannar quyruğasdarına dadamal olo
(İmişli) nazik quyruqlu. – Bi quyruğusüzgün atım varıdı onda
(Şuşa) quyruqlu ulduz. – Üş dənə ulduz olur yanaşı, ona de:ərix’ Tərəzi, altındakinə də de:irix’ Quyrux
(Şəmkir) evin tirləri üstünə qoyulan ağac. – Quyruxbasma evin başnan ayax tərəfini saxlıyır
(Basarkeçər, Hamamlı) məc. ad eləmək. – Onun qızın oğluma quyruxladım (Hamamlı)
(Ucar) su içilən qab. – Quyruxlunu suynan doldur, ver içim
(Xanlar) dərman bitkisi adı
(Mingəçevir, Oğuz, Şəki) qıvrılmaq. – İlan kimi quyruluf yatır (Oğuz)
(İmişli) bax qıvrım II
(Gəncə, Hamamlı) bax qıvrımlamax. – Çörəyi quyrumla (Gəncə); – Nənəm yapbanın üsdünü yaxşı quyrumlor (Hamamlı)
(Basarkeçər) bax qıvrımlı. – Uşaxlara quyrumlu çörəx’ pişirdix’
(Qazax) burulğan. – Üzüf çox uzağe:tmə, quytuna tüşərsən
(Füzuli, Qazax, Şərur) bax quylamax I. – Onu elə quyuluyajam ki, izi, tozu tapılmasın (Füzuli)
(Basarkeçər) məc. gizlətmək. – Elə quyulatdı kişinin qoyunun ki, heş kəs tapammaz
(Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) qurculanmaq. – Nə quyurcuxur yerində? (Qazax); – Nə quyurcuxorsan, a bala, oturgunan! (Gədəbəy); – Quyurcuxma, heç yan
(Xaçmaz) uşaq oyunu adı. – Yazda quzaquza uyniyərduğ
(Xaçmaz, Quba) hündürdaban (ayaqqabı). – Hindinün qizdəri quzdaban giyəllər (Xaçmaz)
(Dərbənd) qurdalamaq. – Doşabi quzğalamasa, dib tutar
(Qazax, Tovuz, Yevlax) quzu çobanı, quzuotaran. – Qulu bizdə quzuçudu (Qazax); – Fermamızda iki quzuçu var (Yevlax)
(Bakı) bitki adı. – Qoyun quzudilini yaxçı yi:r
(Oğuz) alma növü adı
(Oğuz, Şəki, Tərtər) 1. yeməli göbələk növü (Oğuz, Şəki). – Quzuqarnı göbələyin bir növüdü, bişirəndə ət dadır (Oğuz) 2