(Goranboy, Şərur) əkin sahəsini mərkizlə şırımlamaq, kiçik arx çəkmək. – Mərgizzəməmiş yeri sulamağ olar? (Goranboy)
(Cənubi Azərbaycan) kəklikotu ilə əməköməci qarışığından hazırlanmış dərman. – Mərhələ almağ lazımdı
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Tovuz, Zəngilan) dağnanəsi. – Mərizə ireyhan kimi iyli olor (Borçalı); – Mərizəni ətə tökəllər (Gədəbəy); – Məriziyi dolm
(Naxçıvan, Ordubad) əkin sahəsində, bostanda şırım açmaq, kiçik arx qazmaq üçün dəmir alət. – Biz bossan yerin mərkiznən qazarıx (Ordubad)
(Naxçıvan, Ordubad) bax mərkiz. – Mərküznən arx çəkillər (Naxçıvan); – Yer var heş mərküz isdəməz (Ordubad)
(Culfa, Laçın) ağac adı, qaragiləli meyvəsi olan ağac. – Mərmərix’ ağacı zoğal ağacına oxşayır (Culfa)
(Salyan) parça adı. – Humay ağı nazik olır mərmərşədən
(Beyləqan) şum edilmiş yerdə çəkilən kiçik arx. – Əli şumdan məro çəkdi
(Ağdam, Qarakilsə) yabanı yeməli bitki adı. – Qurdu basıranda üsdünə mərö:cə çöpü qoyurux (Ağdam)
(Qazax) böyük ot tayası. – Bava:n bir mərö:ülü var
I (Şəki) kələfçə. – Mərrədən çıxan ipək ən yaxşı ipəkdi II (Gədəbəy, Meğri) vaxt; müddət. – Bir mərrə qəlməssin da: buralara, eləmi? (Gədəbəy); – Mərr
I (Culfa) kiçik arx II (Təbriz) arxın kənarındakı otlu yer, çəmənlik. – Quzula mərsdə otlı:rdı
(Çənbərək) odun qırığı. – Bir mərtək yoxdu ocağın gözünə qoyam
(Ağdam) bax mərö:cə
I (Astara, Bakı, Karvansaray, Lənkəran, Zəngilan) sərhəd. – U meynələrin yanınnan mərz çəkilib (Bakı); – Arpa zəmisiynən buğda zəmisinin mərzində qəşə
(Qardabani, Qazax, Quba, Şəki) xromdan tikilmiş yumşaq ayaqqabı. – Məs qabağlar ulardı, üzü də düğməli ulardı (Quba); – Hindi də məs giyən var kəntdə
(Bakı) tabaq
(Quba) cavan gicitkan
(Ordubad) kiçik mürəkkəbqabı. – Məsxoru gəti bıra
(Bakı, Quba, Şamaxı) fikir vermək, diqqət etmək. – Mən də u sübət vaxti urdaydım, amma hiç məsimədim (Quba)
(Salyan) azacıq isladılmış arpa unu (xəstə, zəif heyvanlara verilir). – İnəgə məsit verməseydim ölərdi
(Kürdəmir, Sabirabad) bənd. – Məsnə:n üstə çıx, gör Sabirabada gedən lötkə görünürmü? (Kürdəmir)
(Beyləqan, Xocavənd, Ordubad) keçə. – Atam iki məsnəd aldı (Beyləqan); – Məsnəd qışda çox issi olur (Ordubad)
(Sabirabad) bax məsnə. – Bu məssəni su yıxammaz
(Biləsuvar, Şəmkir) bax məs. – Məstin üstün düymələ (Biləsuvar)
(Ağdam) məişət, bağ-bağça, dirrik. – O, yaman məşiyət düzəltmişdi, bir su dərdinnən yanıb əldən gedifdi
(Salyan) su tuluğu. – Məşq ilə su gətirillər
(Göyçay) şuluqluq. – Məşquşdux salma
(Quba, Ordubad) bax meşmeşi. – Ərix’ ağaşda qalıb məşməşi olub (Ordubad)
(Ağdaş, Qax, Qəbələ, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Ucar) su içmək üçün mis qab. – O məşrəfi suyla doldur ver içim (Ucar); – Məşrəf qalan yerrər var hələ də
(Ağdam) bax məşrəf. – Məşrəfə dolçadan balajadı, su içmək qabıdı
(Qax) bax məşrəf
(Ağdam, Kürdəmir, Qubadlı, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) mürəbbə kəfi. – Mürəbbə məti yidim (Şəki); – Mətə barmax vuranda zincir kimi uzanır (Qubadlı);
(Ağdaş) bax mətə-mətə. – Ay uşax, gəlün mət-mət oynuyax
I (Bərdə, İsmayıllı, Kürdəmir, Laçın, Meğri, Mingəçevir, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan) 1. yerdə oyun üçün çəkilmiş dairə
(Ağdaş, Gəncə, Göyçay) uşaq oyunu adı. – Bü:n Məhəmmədnən mətəmətə oynadım (Göyçay)
(Mingəçevir) çömçə
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Meğri, Ordubad) saxsı pendir qabı. – Mətərədə pendir yoxdi (Ordubad)
(Çənbərək, Gəncə, Qazax) 1. hami, kömək. – Əli yetim qaldı, mətərisi olmadı, vaxdında oxumadı; – Atam öldi, yetim qaldıx, dayım bizə mətəris oldu, biz
(Cəbrayıl) quş balası
(Tovuz) var-yox, vardövlət
(Qax, Zaqatala) qurudulmuş süd
(Qazax) bax mağal. – Axşam sərini malı məyəldən yellədim (Qazax) Məyələ gəlməx’ (Balakən) – ciftləşmək
(Göyçay) bax məyəc
(Qəbələ) bax mağal. – Pənah malları aşa: məyildə saxlıyıf
(Culfa) çar üsuli-idarəsində rütbə, vəzifə
(Laçın) mərdimazar. – O, məzarrat adamdı
I (Şəmkir) xəmiri yaymazdan əvvəl yoğurub yumşaltmaq. – Xamırı əvvəl məzdi:llər, so:ra olxoynan yayıllar II (Tərtər) mənimsəmək
(Gəncə) turş gavalı. – Uşaxlara bir əz məzəgavalısı göndərdim