(Qax, Zaqatala) ağzı enli saxsı qab, sərnic
köykür eləməx’: (Tovuz) haldan salmaq, əldən salmaq, yormaq. – Bu uşax səni köykür elədi ◊ Köykür olmax – yorulub əldən düşmək, yorulmaq
(Ağdaş, Mingəçevir, Şəki) 1. baramaqurdunun üstündəki nazik pərdə (Şəki). – Qurdun üsdündə ciğara kimi qalır, una diyillər köynəx’ 2
(Biləsuvar) arabanın dəmir oxunun yerləşdiyi ağac hissə
(Çənbərək) qurumaq. – Odun kövrümüşdü də:nə yaxşı yandı
(Zaqatala) peysər
(Basarkeçər) yeməli bitki adı
(Çənbərək, Xanlar) köz üzərində bişirilən ət. – Ojaxda közdəmə də pişirillər, kavaf da eliyillər (Xanlar)
(Şahbuz) sucuq, sulu yer. – Biz közənəx’dən yarpız yığdıx
(Zəngilan) bax qozar. – Şadaralıyın bığda:n közəri təmizdənsin
I (Gədəbəy, Qazax, Tovuz) baca. – Damın pajasına közməx’ de:rix’ (Tovuz); – Peyini niyə közməx’dən atmırsaη (Qazax); – Toyla tikəndə közməx’ də qoydur
(Şəmkir) iri deşikli burun. – Bu nə közmər burun uşaxdı
I (Salyan) qoruqçu, qarovulçu. – Ağakişi qalxozın kuançısıdı II (Salyan) qulluqçu, nökər. – Mən sizin kuançu:z olaram
(Salyan) 1. qarovulçuluq. – Mən qalxozda kuançılığ eli:rəm 2. nökərçilik. – Bəyin öyündə kuançılığ eliyərmiş
(Salyan) mehtər. – Aydın yanımda kuçur işdi:b
(Quba) arı saxlanılan səbət, pətək. – Qabağ arı kudda ulardi
(Bakı) qabaq
(Quba) qarışqa yuvası
(Qarakilsə, Şərur, Ordubad) yelləncək. – Bizim uşaxlar çox vaxt kufla yellənillər (Ordubad) ◊ Kuf getməx’ (Şərur) – yellənmək
(Naxçıvan, Şərur) yelləncək ◊ Kuflan getməx’ – ağacdan asılmış iplə yellənmək. – Xızannar kuflan gedillər (Şərur)
I (Cəbrayıl, Daşkəsən) bax kuvul II (Zəngilan) boş. – Bı ağacın içi kufuldu
(Quba) ağacdan qayırılmış təknəyə oxşar qab. – Gidib aşağıdan bir kuga un gətir
(Quba) yapalaq. – Kukut həmişə biçin zəmani uxuyar
I (Quba) səbət. – Kula dulu saman gətirüb atlara tük II (Bakı) avam, key. – Əli elə kula uşağdı ki, gəl göresən
I (Meğri) bax kolavat II (Meğri) tonqal. – Çuban payız gecəsində uturey kulavatın qırağında, canı homaş <umac> kimi uley
(Zaqatala) dəmirçixana
(Quba, Tabasaran) kirşə taylarının uc hissələrini birləşdirən ağac. – Kulbasan mühkəm ulanda udun çux gətirməg ulur (Tabasaran); – Kulbasan qarağacdan
(Dərbənd) bax kula. – Bir balaca kuli üzümüm var, havuni maşinüvə quy, can balam, şəhərə aparum
(Bərdə) mənbə
(Meğri) bax kom II
(Meğri) qıvrılıb yatan ilan. – Birdən bilmeyib ayağımı bir ilan kumacına basdım, az qaldım dəli ulam
(Dərbənd) qız üçün cehiz olaraq hazırlanmış və üzərinə corab, cib dəsmalı və s. bənd edilmiş kiçik balış
(Cəbrayıl) ağır çəkic, gürz. – Kumpulnan daş sındırıllar
(Qax) büzdüm. – Yerə yıxıldım, kumucum ağırdı
I (Dərbənd) gavahının arxa tərəfi. – Kuna yiyilər, tazasin qəyrəllər II (Quba) tənbəl. – Kuna adamı düzəltmağ çux çətindü
(Ağdam, Cəbrayıl, Zəngilan) tut ağacı zoğlarının yarpaqlarını baramaqurdu yedikdən sonra qalan ağac hissə
(Cəbrayıl, Zəngilan) bir-birinin üstünə salınıb bişirilən lavaş. – Kunarı çox yiməli olur (Zəngilan)
(Zaqatala) bax kunal
(Zaqatala, Göyçay) bax kunal. – Kunəni təzələ (Zaqatala)
(Qax) saçaqlı palaz. – Bizin laxanın kuntı niyə terəmə-teşiq olup?
(Qax, Zaqatala) moruq. – Mən dünən kura dərmağa getmişdim (Zaqatala)
(Zaqatala) moruqluq, çox moruq olan yer
(Kəlbəcər, Oğuz) at balası. – Atın kuriyi öydə qalıfdı (Oğuz)
(Zaqatala) ağır çəkic, gürz
(Kəlbəcər) bax kurix’. – Kurumuzun gəmirçəyin kəsdim
(Zəngilan) bax kurix’. – Pirçivane: dəndə atın kuruğu yoruldu
(Şuşa) çox, həddindən artıq. – Bu əvi tix’dirməyə kurul pul xəşdəmişəm
(Bakı, Şamaxı) çoxçox. – Bu yaradan qurtarmağ için kurulkurul xərc qoymax lazımdı (Şamaxı)
(Dərbənd) yerli qoyun cinsi. – Büzü aralarda ulan quyunə kusbənd diyədüg
(Qax, Zaqatala) kəndirbaz