(Xaçmaz) bax cespər
(Qazax, Şəmkir) igid, cəsur. – Cəsvan adam Kərəmiydi (Qazax); – Cəsvan hər kəsdən çıxmaz, təx’dən bir nəsildən olar (Şəmkir)
(Qazax) dəstə, qrup
(Qarakilsə) cəhəng. – Cəvcq: sil
(Gədəbəy) çənə. – Bu qədər danışırsan, deyəsən cəvcənəyin bərkdi
(Cəbrayıl, Zəngilan) bax cəvcə. – Canıη həqqi, cəvci: cırram (Zəngilan)
(Hamamlı) çoxdanışan. – Cəvəy adam çoxdanışana deyirix’
cəvəx’liy eləməx’: (Hamamlı) uzunçuluq etmək. – Cəvəx’liy eləmə, başım, beynim getdi
(Kəlbəcər) toxunma səbət. – Yumurtələri cəvəranə yığ
I (Culfa, Meğri, Ordubad, Zəngilan) bax cəvəran. – Əlimdə cəvərə gedədəm cəviz silhməğə (Meğri); – Mükayıl, bir cəvərə miyvə yığ gəti yiyax (Ordubad);
(Zəngilan) bax cəvəran
(Ağdərə) ölçü qabı <ağacdan>. – Buğda üyüdəndə bir cualdan iki-üç cəvəzəx’ taxıl götürürdülər
(Ağcabədi, Cəbrayıl, Culfa, Laçın, Naxçıvan, Ordubad, Şərur, Zəngilan) qoz. – Cəviz meşələrdə də çoxdu (Zəngilan); – Mənə bir az cəviz ver yeyim; – Cə
I (Qazax) bacarıqsız. – Ə:, onnar qoyunmu saxlıya bilər yataxda, hamısı cəy-cüy şeylərdi II (Çənbərək) bax carcur II
cəyənvayi danışmax: (Əli Bayramlı) yersiz danışmaq. – Nə cəyənvayi danışırsan
(Tovuz) səhra, düzəngah. – Keşmişdə irəmənin bu cəzərəsində işməyə su tapılmırdı, indi hər yerdə bir bulax qaynıyır
I (Bakı) balaca. – Bu nə cıbıldız uşağdu II (Kürdəmir, Salyan) çevik. – Faxrət çox cıbıldız uşağdı (Kürdəmir); – Fatma kimi cıbıldız qız olmaz (Salyan
(Zəngilan) çılpaq. – Get paltarı͂: gey, cıbındırıx gəzmə
(Böyük Qarakilsə, Hamamlı) qaçmaq. – Ə:, cıbıt, malı qaytar (Hamamlı)
I (Cəbrayıl, İsmayıllı, Oğuz, Ordubad, Qubadlı) qərzəksiz, qərzəkdən çıxmış (qoz, fındıq, şabalıd) ◊ Cıbrıxdan çıxmax (Cəbrayıl) – məc
(Oğuz, Zəngilan) qərzəkdən çıxarmaq <qozu, fındığı, şabalıdı>. – Şabalıdı cıbrıxla, mən də gəlləm (Oğuz); – Cəvizi çıbrıxle:rıx (Zəngila
(Ağcabədi) arıq “buzov”. – Cıdıx buzoyun yeməyi qutarıf
(Gəncə) gəlini müşayiət edən atlı. – Cıdırçı Səlman gəldi
(Qazax) çapar
(İmişli) bax cıdırramax. – At ilxıdan cıdırrandı getdi
(Hamamlı) qaçmaq. – Vəlini gördüm, elə yaman cıdırrardı ki
(Bolnisi) bax cıvrıx II
(Biləsuvar, Ucar) 1. dəstə, topa (Biləsuvar). – Çöl ördəginin cığı çalada olur (Biləsuvar) 2. tamamilə, xalis (Ucar)
I (Zaqatala) böyük buynuz II (Qazax) atın kəkili. – Cığa atın kəkilidi dana!
(Bərdə) bax cağala. – Cığala əriyi duznan yeirik
(Qazax) qıvrımsaçlı. – Anaxanım cığalı gəlindi
I (Bakı) cığ <dəniz otu>. – Cığcığa dərməkçün anam cığcığalığa gedmişdi II (Culfa, Gəncə, Şərur) bəzək şeyləri
(Bakı) cığlıq, dəniz otu çox olan yer. – Cığcığa dərməkçün anam cığcılığa gedmişdi
(Başkeçid, Borçalı) birillik keçi. – Balaja-balaja cığılar otde:r (Borçalı)
(Bolnisi) vedrəyə oxşayan qulplu qazan
(Dərbənd) qaratoyuq. – Cığırtün ətün yiğmağ uladu
(Cənubi Azərbaycan) balaca
(Dərbənd) bax cağala
(Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qazax, Tovuz) bax cımxır. – Kələpır cıxmır yağnan pişer (Goranboy); – Ət çıxmır yağdı (Gədəbəy)
(Biləsuvar) azacıq
(Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Şamaxı) bax cıqqa. – Çörəyinnən bir cıqqan mənə ver (İmişli); – Cıqqan danış da (Kürdəmir); – İrəngdən cıqqan mənə də ver (
(Ucar) pambıq qozasının içində qalan azacıq pambıq. – Mən bü:n cıqqana artdadım
(Qax) qoyunun quyruğu
I (Əli Bayramlı, Kürdəmir, Şamaxı) bərk qaçan at. – Boz at çox cılfır atdı (Əli Bayramlı); – Kor at yaman cılfırdı (Şamaxı) II (Naxçıvan) yersiz danış
I (Əli Bayramlı, Şəmkir) bax cilqə. – Dağın döşünnən bir cılğa gedir, oreynan çıxarsuz (Şamaxı) II (Əli Bayramlı, Kürdəmir) tamam, tamamilə, lap
(Sabirabad) kiçikliböyüklü. – Cılğalı-böükli kətdən ellignən getmişdi
I (Ağdam, Basarkeçər, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Cəbrayıl, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Qazax, Laçın
(Quba) qığılcım. – Ut yandıranda unnan cılğım səpələndü hər yana
(Ağdam, Biləsuvar, Cəbrayıl, Daşkəsən, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, İmişli, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı, T
(Qax, Zərdab) bax cılğa II. – Anamın bişirdiyi çörək cılxı ağ unnandı (Zərdab)