(Şəki) alça və ya zoğaldan hazırlanmış tomat. – Bildirdən qalan co: heylə durur dobunun divində; – Sizin co: çox turşdu
cocaxar olmax: (Qazax) biabır olmaq. – El içində cocaxar oldum
(Bakı) yabanı bitki adı
(Daşkəsən, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Goranboy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı) tayfa, nəsil
(Şəki) boğmaq. – Bişix’ cücəni coğmaliyif yidi
(Ağdam) davakar
(Qax) yun çıxdaşı
(Qax) dəni təmizlənmiş qarğıdalı qıçası
(Ucar) kal (meyvə). – Colux heyvanı inəy yaxşı ye:ir
(Əli Bayramlı, İmişli, Kürdəmir, Salyan) tayfa, nəsil. – Bizim com kəndin bı tərəfindədi (İmişli); – Mən Topalhasannı comunnanam (Kürdəmir)
(Daşkəsən, Gədəbəy, Kəlbəcər, Tovuz) çubuqdan hörülüb üstü keçə ilə örtülmüş alaçıq. – Comoyu yaylaxda tikellər (Daşkəsən); – Gederix’ çuvuxlardan baş
I (Gədəbəy) topal. – Onuη comalax barmaxlarımı xoşunə:ler? II (Ağcabədi) bir nəsildən olan adamların yaşadığı yer, ərazi
(Yardımlı) topalamaq. – Odunnarı bir yerə comala
(Kürdəmir) toplaşmaq. – Hamısı bir yerə comlaşıb
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax camışqıran. – Comuşqıranda qartof səperix’ (Borçalı)
(Gədəbəy) iflic. – Bədənim elə bil condu
(Cəlilabad) toplaşmaq. – Adamlar coralaşdi bıra
(Gədəbəy) uşaq oyunu adı. – Coravaltı belədi: On-oniki corafı cərgə düzüllər, bir adam əlini onun altdə:zdirir <altında gəzdirir>, əlind
(Çənbərək) bax coralaşməg. – Camahat cormalaşdı, dönən haravıyı qaldıdı
(Borçalı, Goranboy, Naxçıvan, Ordubad, Şərur, Tovuz, Zəngilan) süzülmüş ayran. – Ayranı töküllər torbıya, süzülüb olur cortan (Zəngilan); – Cortannan
(Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) bax cortan. – Ayranı tök torbaya, qoy cortdan olsun (Culfa)
(Zəngilan) qaynamaq. – Simavar coşdaner, çaynığı yeyxala gəti dəmlə
(Borçalı, Goranboy, Xanlar, Tərtər, Tovuz) bax co:ğa. – Hajəhmədxannı bir coyğadı, biz də ayrı coyğa (Goranboy); – Əhməd Məhəmməd kişinin coyğasınnand
I (Salyan) omba sümüyü (heyvanda) II (Ağcabədi, Bərdə, Tərtər) fırfıra. – Coz ağaşdan olur (Bərdə); – Cozu məhlədə oynuyallar (Tərtər)
(Hamamlı) yumru daş (uşaq oyununda). – Mən cozoyu elə vurdum, on addım getdi
(Yardımlı) qaynamaq. – Qəfədanı ocağa qoy cözdalansun
cozsoz oynamax: (Ağcabədi) fırfıra ilə oynamaq. – Uşaxlar cozsoz oynuyur
(Göyçay) aşığın çuxur üzü
(Bakı) əqrəb. – Dünənnəri bağda barmağımı cöcəqan sancdı
(Bakı) bax cacu. – Uşaxlar iki dənə cöcü tutublar lap yekə
(Tovuz) mis piyalə, mis kasa. – O unnan iki cöəcə bu taxılnan dəyişərsiηizmi?
(Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) bax co:ğa. – Bu sa:t çox cö:ğalar var: Alılar, Qazaxlı, Donqarrı, Topallı (Daşkəsən); – Bu kətdə çox cö:ğalar olur (Gədəbə
(Oğuz) qoyun südündən hazırlanan ağartı adı. – Cöh yaxşı yiməli şeydi
(Zəngilan) mürəkkəb. – Bı şüşüyə bir az cöhər tök
(Şəmkir) güclü
(Ağcabədi, Tərtər) bax cöz
(Mingəçevir) bax cejəx’
(Meğri) xortdan
cömüşüy oturmax: (Hamamlı) çömbəlmək
cöngələ qalmax: (Göyçay) qıyılmaq (gözə aid)
(Əli Bayramlı) qovun növü
cöy olmax: (Borçalı) qıc olmaq. – Qıçım cöy oluf
(Daşkəsən, Xanlar) bax co:ğa. – Biz Oruşdu cöyğasıyıx (Daşkəsən); – Seyiddər tayfası bir cöyğadı (Xanlar)
cöyir-cöyir gezmeg: (Bakı) boş-boş gəzmək
(Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qazax, Tovuz) bax cəviz. – İsdəyirəm ki, gedəm bir az cöyüz yığam (Qazax)
(Bərdə, Borçalı) bağırsaq
(Bakı, Bərdə, Daşkəsən, Goranboy, Şəmkir, Tovuz) bax cəviz. – Gətdiyim cö:zün çoxu çətənədi (Daşkəsən); – Mənim bir cö:z ağacım var (Tovuz)
(Bakı) dovşan balası
(Qarakilsə) zəmini biçərkən sıraya düzülmüş adamların axırıncısı
(Cənubi Azərbaycan) bax cajıx