(Bakı) lap, tamam, tamamilə. – Ciliz də pis dögüva:, gənə necə olsa adamın özininkidü
(Quba, Xaçmaz) cığır
(Xaçmaz) bax cilqə
(Ağbaba) bax lillətməx’
(Ağdam, Çənbərək) oğurlamaq. – Bir cüjəmizi cilif Nuru dünənnəri
I (Xanlar) ixtiyar. – Sənə ciloy versələr, məni döyərsən II (Tovuz) cüt öküz (qoşqu üçün). – Öküzdər yoruluf, o haravıya bir ciloy verin
(Başkeçid) qın
(Xanlar) aradan çıxmaq
(Çənbərək) oğurlamaq. – Amanef dünən toğlu yekəlix’də bir xoruzumuzu cimbildəssin?!
(Balakən) səbət. – Şə:rdən qonağımıza bir cimci gilas göndərdim
(Qax) bataqlıq
(Oğuz) narın <yağış>. – Gür yağış döylü, cimcimə yağışdı
(Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Xanlar, Mingəçevir) xırda naxışlı <parça>. – Cimciməli parçadan yorğan əmələ:lir (Gəncə); – Qəprətivə
cimiz olmağ: (İmişli) ciftləşmək (dəvəyə aiddir). – Kəlbəz ayda dəvə cimiz olar, doğır bi ilə
(Balakən, Qax, Şəki, Zaqatala) gicitkən. – Anam bu gün cincar xingalı bişirəcək (Balakən); – Gəlin, cincar yığma: gedax (Qax); – Cincar daliynən yer q
(Şuşa) gizlənpaç
(Goranboy) çöl quşu adı
(Zaqatala) sakit, dinməz. – Bir söz dimir, cincip durur
(Qarakilsə) balaca. – Cinə balaca deməx’di dayna
(Qarakilsə) əsəbi
(Tovuz) cinlənmək, hirslənmək. – Dədən cinix’if, öldürəjəx’ səni
(Qazax, Gədəbəy, Hamamlı, Tovuz) əsəbi. – Sultan yaman cinqoydu (Qazax); – Cinqoy adamı diηdirdiη, duramma: jaxsıη qavağında (Gədəbəy); – O, yaman cin
(Şəki) böyük arxdan ayrılan qol. – Bizim cirata da su buraxdılar
(Zaqatala) turşuma, qıcqırma
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Şamaxı) qənaət. – Dolanışıxda da cirə lazımdı adama (Gədəbəy)
(Ağdaş) az-az, qənaətlə. – O, çörəyi cirə-cirə yiyir
(Şəki) arıq. – Töyfənin qızı cirəfə bi şeydi
(Qax) payız şumu. – Yamacdakı cirəyi qurtalın
(Dərbənd, Quba) bax cilqə. – Bir cirgənə <cirğə ilə> keçiydim, siçovul məni qurxutdu (Dərbənd)
(Quba) atmaq. – Dur buları cirğala bayıra gidsün
(Gədəbəy) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin cirimcirim oynə:x
(Zaqatala) xırda doğranmış əriştə
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax) bax cisvir. – Sənin də dəfdəriη bu cisfir səlqəlidi (Gədəbəy); – Bu kətdə hər cisfir meyvə var (Borçalı)
(Borçalı, Qazax) cür
(Yevlax) iynə-sap qutusu. – Civə qaçı, qo:rux, üysüy qo:rux
(Şərur) 1. söyüdəoxşar ağac adı 2. söyüdəoxşar ağacın şivləri. – Civardan səbət toxunar
(Gəncə) cəld
(Şərur) nəcib
(Cəbrayıl) çox kiçik
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Sabirabad) bax civar. – Gedeyəm meşədən civir qirməyə (Cəlilabad) II (Basarkeçər) bax civər
(Cəlilabad) çoxlu civir (bax 1-ci məna) bitən yer. – Bıra civirriydi
(Qazax) bax civəllək
(Lerik) sürüşmək
(Borçalı) içalat
(Masallı) kisə. – Ciyəsini unnan doldur
(Şəki) soxulcan. – Ciyənqala yağşdı vax <vaxt> çox olur
(Şərur, Naxçıvan) bax giyəv
(Kürdəmir, Sabirabad) kəndirbaz. – Qabağ toylarda ciyəvazdar oynardı (Sabirabad)
(Kürdəmir, Qax, Şəki, Ucar, Zaqatala, Zərdab) bax ciyi. – Ciyi çoq qocalıb (Zərdab); – Ciyi də dolma asıtdı (Şəki)