(Ordubad) çınqıllıq, xırda daşlıq. – Kələ-külədə əkin olmaz; – Bı yerrər qabaxda kələ-küləydi
(Salyan) yekəbaş; qanmaz. – Sən kələbaşsan, səni başa salmağ çətindi
(Ordubad) suda əzilmiş qurut. – Qurudun suda əzilmişinə kələci deyərıx
I (Basarkeçər, Borçalı, Gəncə, Qazax, Tərtər) qurut, yağ və kartofdan hazırlanmış xörək. – Anam daddı kələcoş pişirmişdi, doyuncax yedim (Basarkeçər);
(Cənubi Azərbaycan) dəyirmanda taxıl ölçmək üçün işlədilən qab, ölçü qabı. – Kələçi yaxşı doldur
(Çənbərək, Gədəbəy) çoxbilmiş. – Yamanca kələçər kişidi, alladammasan onu sən (Gədəbəy)
(Qazax) kiçik kələf. – Maηa bir kələçi if borc ver
(Salyan) kobud, mərifətsiz. – Kələdayı olma
(Tovuz) bax kaladuran
(Ağcabədi, Borçalı, Cəbrayıl, Qazax) fəsəlidən bir qədər böyük və nazik şəkildə yağsız bişirilən çörək
(Gədəbəy) bax kalafır. – Kələfırı yağda pişirrəx’
(Füzuli) yumaqlamaq. – Yunu ku əyriv qutardıx, qutarannan ayna mını sarıyırıx, çəvrif kələfliyirix’
(Cəlilabad) əkin sahələri arasında torpaq topasından düzəldilən nişan ◊ Kələg vırmağ – əkin sahələri arasında nişan qoymaq
(Dərbənd) gəlinin sağdışı və soldışı. – Gəlinin kələxuvagiləri övbəöv gezüb tuyə diyədülər
I (Qazax, Tovuz) kiçik, keyfiyyətsiz qovun və ya qarpız. – Kələyi yeməzdər, adam naçaxlar (Qazax) II (Yardımlı) divar
(Culfa, Qarakilsə, Laçın, Ordubad, Zəngilan) yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilən yemək. – Mən sə:r inəyin kələkeyin yemişəm (Ordubad)
(Ağdam, Cəlilabad, Culfa, Göyçay, İmişli, Kəlbəcər, Masallı, Ordubad, Sabirabad, Salyan, Şahbuz, Zəngilan) bax kələkey
(Dərbənd) bayquş. – Şa:- pərünün damində kələmama çux uturutdu
(Şərur) istiot. – Kələmbirəm qalxaram; Qızılgüldən qorxaram
(Zərdab) balıq növü adı. – Oğlan bazarda kələmo satırdı
(Ağdaş) kələm və düyüdən hazırlanmış xörək. – Bu gün kələmsuyuğu yedim
(Kürdəmir) başbilən, ağsaqqal
(Naxçıvan) ağac adı. – Bırda kələnbir çox bitir
(Cəbrayıl, Culfa, Ordubad, Ucar) dəryaz. – Ədil kələnteynən ot vurur (Cəbrayıl)
I (Bakı, Bərdə) kök, sağlam. – Ziveydə kələntər arvatdı (Bərdə) II (Cəlilabad) bilikli, çoxbilmiş. – Oların axılkəsənnərinnən iki kələntər arvad gətir
(Culfa, Ordubad, Ucar) bax kələntə. – Kələntiynən ot biçəllər
(Gədəbəy, Xanlar) bax kalafır. – Əti dorğoysan, yağda pişireysən, oloy kələpır (Xanlar)
(Basarkeçər) bax kalafır. – Heyvanın ətinnən teccə bir kələpırt qayır yə:x’
(Ağcabədi, Ağdam, Füzuli, Göyçay, Ucar, Tərtər) təzə əkilmiş tənək. – Bı kətdə kələsər çoxdu (Ağcabədi); – O təzə əkilmə tənəx’lərə kələsər de:rix’, a
(Ordubad) hörümçək. – Bizdər hörümçəx’ demərıx, kələtan deyərıx
(Füzuli) bitki adı
(Qarakilsə, İmişli, Şahbuz) yan tərəfləri daşla hörülmüş ağıl, heyvan salınan yer. – Yayda malı kələyə salırıx (Qarakilsə); – Kələyə ma salıllar (Şahb
(Qax, Qazax, Quba, Oğuz, Şəki, Zaqatala) kərtənkələ. – İlana ağı verən kələz olar (Şəki)
(Xanlar) qoca, qocalmış. – Bu kəlfir it yediyi yala dəyməz
I (Borçalı, Qazax) yastıdaban ev ayaqqabısı. – Ə:, o kəlix’ləri gətir burya (Qazax) II (Ağdam, Ağdaş, Cəbrayıl, Gəncə, Oğuz, Zaqatala, Zəngilan) bax k
(Bakı, Cəlilabad, Kürdəmir) yetişməmiş qovun və ya qarpız. – Uşaxlar bosdannan bir neçə kəlik gətirdilər (Bakı); – Mına iki dənə kəlik verir (Cəlilaba
(Qazax) hərdənbir. – Axlın kəlim-kəlim gəler
(Zaqatala) sıyırmaq, – Xamırı astamnan kəliyırıx
(Cəbrayıl, Füzuli, Mingəçevir, Şəki) təmizləmək, xırda otları dibindən kəsib götürmək, kürümək. – Cümşüd, arxı kəli, su gətirəx’ (Cəbrayıl)
kəlin qoyun: (Ağcabədi, Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Culfa, Füzuli, Hamamlı, Xocavənd, Kürdəmir, Qax, Qazax, Şəmkir, Tovuz) buynuzlu qoyun
(Ordubad) soğanın bir növü. – Kəliş daddı soğandı
(Qarakilsə) xeyirxah, qayğıkeş. – Əli çox kəlkün adamdı, yəqin tanıyarsı͂:z
(Basarkeçər) camış naxırı
(Zəngilan) “düzbucaqlı” şəklində. – Əvi kəllayı tix’dimişəm
(Bakı, Quba, Şamaxı) yekə-yekə, böyük-böyük. – Kəllə-kəllə danışmağ süzə qalıb (Şamaxı). – Sə:n adətündü həməşə kəllə-kəllə danışmağ (Quba)
(Salyan) həddini aşmaq, ağ eləmək. – Yığışdır özüvi, lap kəlləçarxa çıxdın a!
(Culfa, Ordubad) bax kalladar I
kəllədarrıx eləməx’: (Gədəbəy) dikbaşlıq etmək. – Kəllədarrıx eləməynən kimə neyləjəx’siη kin?
(Qax) kəlləpaça. – Habı kəlləqıtzanı qaırsana
(Ordubad, Şərur) qapının yuxarı hissəsində düzəldilən işıqlıq, pəncərə. – Kəlləlıxda iki göz olar işıx üçün (Ordubad)