(Meğri, Ordubad) bax girdəbirin
(Bakı, Biləsuvar, Cəlilabad, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Salyan, Təbriz, Yardımlı, Zərdab) qoz. – Biz qoza girdəkan diyoğ (Yardımlı); – Girdəkanın qa
(Masallı, Salyan) bax girdəkan
(Salyan) girdə, yumru. – Gərmək girdənəg yemişdi
(Dərbənd, Xaçmaz, Qusar) mişarla bir boyda kəsilmiş yoğun odun
I (Bərdə, Bolnisi, Qazax) bax girdim II (Ağdaş, Ağsu, Gədəbəy, Quba, Mingəçevir, Şəmkir) bax girdim. – Bu girdinnərin birin salırdux ocağa axşamacan y
(Zərdab) iri saxsı qab. – Gülsənəm, girdo qalğanı təmizlə
(Salyan) girdə, yumru. – Girdo:ul yemiş yaxçı olar
I (Balakən) təmizlənmiş fındıq anbarı II girə düşmeg: (Bakı) ağır, çətin vəziyyətə düşmək III girə qoymax: (Kürdəmir) tovlamaq, dilə tutmaq
(Bakı) 1. axmaq, səfeh 2. veyil
(Zəngilan) vurnuxmaq. – Sarı toyux sə:rdən bırda girələnir
(Hamamlı, Tovuz) əhəng
(Cəbrayıl) nağd, əldə olan. – Girəvi qoyuf nisyə dalıncan qaçır
(Bakı, Kəlbəcər, Kürdəmir, Quba, Şəki) bax giravə. – Diyəsən sənün əlüvə yaxşı girəvə düşüb (Bakı); – Yaxşı girəvə düşütdü, əlq:, nə isdəsən eliyə bil
(Hamamlı) bax giryal. – Girgalı malın boğazına keçirillər, onu da zincirnən axıra bağlıyıllar
(Zəngilan) incitmək, gözümçıxdıya salmaq. – Onnan arvad saxlıyan olmaz, qızı yaman girgəli:r
(Kürdəmir) sancı ◊ Girgi tutmağ – sancı tutmaq, sancılanmaq. – Axşamnan qarnımnan girgi tutıb
(Qax) hanada ipləri nizamlayan alət
(Qarakilsə) arı beçəsi tutmaq üçün balaca səbət
(İmişli, Lənkəran) bax kilkilə
(Biləsuvar, Cəlilabad, Əli Bayramlı, Kəlbəcər) yeddi pud yarımlıq ölçü vahidi
(Kəlbəcər, Qarakilsə) bax girindəy
(Kəlbəcər, Qarakilsə) qaramalı boğazından bağlamaq üçün istifadə edilən yarımdairəvi ağac. – Öküz girindəyi qırıfdı (Kəlbəcər)
(Bakı) sancı. – Qarnımda yaman giringi var
(Qazax) yabanı bitki adı
(Ağdərə) çox uca və möhkəm ağac adı. – Giriznə möhkəm ağac olur
I (Qazax, Mingəçevir) çayın keçid yeri II (Əli Bayramlı) kolluq III (Kürdəmir, Mingəçevir) yuyulduqdan sonra qısalmış paltar
(Meğri) istidən bir yerə toplaşan, sıxlaşan (qoyun sürüsü). – Seyidəli qoyunu girnəşdə belinnən tanırdı
(Yardımlı) əlindən almaq, qoparmaq
(Quba, Kürdəmir, Şəki, Tovuz) 1. dolandırmaq, yaşatmaq (Kürdəmir, Tovuz, Şəki). – Ə:m <əmim> məni yaman girriyirdi, heş şeyə möhtəş döyd
(İsmayıllı, Qazax, Şəki, Tovuz) dolanmaq, yaşamaq. – Hələ ki yaxşı girrənirux, hər şeyimiz var (Şəki); – Bir tö:r girrəmməx’ lazımdı (Qazax)
(Qax, Şəki, Zaqatala) bax girz. – Bi boşqaf girs yiyif habra gəlmişəm (Şəki)
girt vurmağ: (Şamaxı) hərlənmək, gəzmək. – Bı gün aləmi girt vurmışam
(Basarkeçər) kərki. – Girtmannan ə:ağ üssə ağacı yonur
I (Çənbərək) kiçik dərə. – Zimistan gələndə qarı çox olar; Uçar girvələrə tarı çox olar II (Salyan, Şamaxı, Şəki) 1
(İsmayıllı) fürsəti əldən verməyən. – Sən ki onu əvvəldən girvəcil olduğunu yaxşı bilirdin
(Sabirabad) suvarma zamanı suyu bölüşdürmək üçün çöpatma, püşkatma
(Şəki) kömür quyusunun ağzında ütülmüş odun. – Kömür quyusunun ağzına odun düzüllər, horda quruyur, qaralır, una diyillər girvid; – Girvid elə yanan ş
(Çənbərək) qaramalı boğazından bağlamaq üçün istifadə edilən yarımdairəvi ağac. – Səmət büyün qırxbeş giryal qayırıf
(Zaqatala) xəmir xörəyi növü (iri düşbərə)
(Cənubi Azərbaycan) doğmayan heyvanın əmcəyindən axan maye. – Sari dəvənin gitirgəsi artub
(Cəlilabad, Yardımlı, Salyan) boyunduruq. – Givnən boyındırığ bi şeydü (Salyan); – Giv arabada oley, ökizin boynına keçirdeylər (Cəlilabad)
(Bakı) gil qab
(Oğuz) mozalan
(Cəlilabad) bax giv
(Cəlilabad) arabaya qoşulan heyvanların ikinci cütü. – Givələrin gücinə gətdüg arabani, yoxsa çıxmazzi palçuğdan
(Füzuli, Qarakilsə) kif. – Givix’- ləmmiş çörəyi it də yiməz (Qarakilsə)
(Şahbuz) yemişan. – Pətəx’ daşda giviş ağacı çoxdu
(Meğri) külbə
(Saatlı) bax gaηaşmax