(Salyan) azacıq isladılmış arpa unu (xəstə, zəif heyvanlara verilir). – İnəgə məsit verməseydim ölərdi
(Kürdəmir, Sabirabad) bənd. – Məsnə:n üstə çıx, gör Sabirabada gedən lötkə görünürmü? (Kürdəmir)
(Beyləqan, Xocavənd, Ordubad) keçə. – Atam iki məsnəd aldı (Beyləqan); – Məsnəd qışda çox issi olur (Ordubad)
(Sabirabad) bax məsnə. – Bu məssəni su yıxammaz
(Biləsuvar, Şəmkir) bax məs. – Məstin üstün düymələ (Biləsuvar)
(Ağdam) məişət, bağ-bağça, dirrik. – O, yaman məşiyət düzəltmişdi, bir su dərdinnən yanıb əldən gedifdi
(Salyan) su tuluğu. – Məşq ilə su gətirillər
(Göyçay) şuluqluq. – Məşquşdux salma
(Quba, Ordubad) bax meşmeşi. – Ərix’ ağaşda qalıb məşməşi olub (Ordubad)
(Ağdaş, Qax, Qəbələ, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Ucar) su içmək üçün mis qab. – O məşrəfi suyla doldur ver içim (Ucar); – Məşrəf qalan yerrər var hələ də
(Ağdam) bax məşrəf. – Məşrəfə dolçadan balajadı, su içmək qabıdı
(Qax) bax məşrəf
(Ağdam, Kürdəmir, Qubadlı, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) mürəbbə kəfi. – Mürəbbə məti yidim (Şəki); – Mətə barmax vuranda zincir kimi uzanır (Qubadlı);
(Ağdaş) bax mətə-mətə. – Ay uşax, gəlün mət-mət oynuyax
I (Bərdə, İsmayıllı, Kürdəmir, Laçın, Meğri, Mingəçevir, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan) 1. yerdə oyun üçün çəkilmiş dairə
(Ağdaş, Gəncə, Göyçay) uşaq oyunu adı. – Bü:n Məhəmmədnən mətəmətə oynadım (Göyçay)
(Mingəçevir) çömçə
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Meğri, Ordubad) saxsı pendir qabı. – Mətərədə pendir yoxdi (Ordubad)
(Çənbərək, Gəncə, Qazax) 1. hami, kömək. – Əli yetim qaldı, mətərisi olmadı, vaxdında oxumadı; – Atam öldi, yetim qaldıx, dayım bizə mətəris oldu, biz
(Cəbrayıl) quş balası
(Tovuz) var-yox, vardövlət
(Qax, Zaqatala) qurudulmuş süd
(Qazax) bax mağal. – Axşam sərini malı məyəldən yellədim (Qazax) Məyələ gəlməx’ (Balakən) – ciftləşmək
(Göyçay) bax məyəc
(Qəbələ) bax mağal. – Pənah malları aşa: məyildə saxlıyıf
(Culfa) çar üsuli-idarəsində rütbə, vəzifə
(Laçın) mərdimazar. – O, məzarrat adamdı
I (Şəmkir) xəmiri yaymazdan əvvəl yoğurub yumşaltmaq. – Xamırı əvvəl məzdi:llər, so:ra olxoynan yayıllar II (Tərtər) mənimsəmək
(Gəncə) turş gavalı. – Uşaxlara bir əz məzəgavalısı göndərdim
(Culfa) zarafatcıl. – Məmməd kişi məzəkün adamdı, ba:məzə sözdər danışır, adamı güldü:r
(Meğri) mozalanın sancması nəticəsində qaçmaq. – Bir ala öküz Kahlan təpəsinnən məzəlex’lədi nava tərəf
(Şəki, Zaqatala) kef çəkmək. – Dünən toyda yaman məzələdix’ (Şəki)
(Cənubi Azərbaycan) kömürçü baltası. – Məzənd sındı
I (Sabirabad) ələk. – Balaca məzər, qapılar gəzər II (Zərdab) çörək saxlanan yer. – Get, əppək məzərdədi, kəs, üsdünə şor qoy, gət yiyim III (Qax, Oğu
(Quba, Lənkəran) 1. sərhəd 2. çəpər. – Hindi məzərəni niyniyəduğ, yerrər ki hamımızundu (Quba)
(Əli Bayramlı, Lənkəran) əti yeyilən ağ çil-çil quş. – Su kənarında məzgəldəy çoxdu (Əli Bayramlı); – Bı il so:ğ oldığınnan məzgəldəy lap şə:rə dolup
(Kürdəmir, Sabirabad) bəzgək (quş)
(Meğri) zəhərli milçək
(Naxçıvan) ağızı su ilə yaxalama. – Dərmannan qarqaradı, su:nan məzməzədi; – Məzməzə ağzı təmizdəməx’dən ötrüdü
(Gədəbəy, Qazax, Ordubad) 1. günvurma. – Başımı açıb ot pişdim, indi məzməzəy olmuşam (Gədəbəy) 2. mozalanın heyvanlarda törətdiyi xəstəlik
I (Culfa, Qazax) nanəyəbənzər bitki II (Göyçay, Quba) 1. əkin sahəsi və ya ot çalınan sahə. – Bizdə əkinə, ot çalınan yerə məzrə de:llər (Göyçay) 2
(Quba) xəlbir. – Məzrəhəmiz çox pisdi
(Şamaxı) yemək
(Meğri) yavaş-yavaş. – Mıcımıcı sürəcəm malları, niyaran olmaginən
(Qazax) əzmək. – Əmim üzümü mıcıxlıyıf, hamısını qava doldurdu
(Cəlilabad) qurdalanmaq, işi yavaş görmək. – Mıcılammə, tez qutar, sən alla, bi görəy
(Kürdəmir, Şamaxı) tumurcuq
(Kürdəmir, Şamaxı) tumurcuqlanmaq. – No:ruzdan so:ra ağajdar mıcırranır (Şamaxı)
(Böyük Qarakilsə) zəif yemək, asta işləmək