(Zaqatala) arabada oxu saxlayan hissə. – Ədə, arabanı saxla, ox mörgüdən çıxdı
(Cəbrayıl, Culfa, Kürdəmir) bax meviz
(Cənubi Azərbaycan, Culfa, Meğri, Naxçıvan, Ordubad) bax mev. – Həyətdə beş-on möv var (Naxçıvan); – Üzümü mövdən dərdıx (Ordubad); – Bizlərin mövü ço
(Şahbuz) meyvə. – Ərix’ özü mövədi
(Cənubi Azərbaycan) cavan tənək. – Mövəşəni soyuğdan saxlamağ lazımdur
(Culfa, Ordubad) bax mövlıx. – Mövlüx’dən bıyıl çox üzüm götürdüm (Ordubad); – Ta yazəcən mövlüx’ləri işdədi (Culfa)
(Cəbrayıl, Culfa, Naxçıvan, Ordubad) Mövüz quru üzümdü (Culfa); 2. üzüm növü (Cəbrayıl)
(Naxçıvan) bax möv
(Goranboy) həddindən çox. – Alma ağacı möydərəmət gətirib
(Kəlbəcər) yalançı. – İsə yalan danışıf, ona möyləş İsə deyiflər
(Naxçıvan) bax mövlıx. – Möyliyi kor basıb
(Gəncə, Naxçıvan) bax meviz. – İki girvənkə möyüz al gəti
(Kürdəmir) bax meviz. – Sər qurut üzümü, olsun mö:z
(İmişli) mozalanın dişləməsi nəticəsində ora-bura qaçmaq (qaramal haqqında). – Mal mözələnnəndi, getdi o taya
(Meğri) mülayim (hava). – Mırğıda il həməvax mubah keçer
(Mingəçevir) dümsükləmək
(Qax, Zaqatala) 1. biryaşar erkək keçi balası 2. sürünün qabağında gedən keçi (Zaqatala). – Mucur hara getsə, sürü dalınca gediy (Zaqatala) Mucur baş
(Kürdəmir) ütülmək. – İncavara saçımın hamsı yammadı, elə ucdarı mucurrandı
(Şəki) ağac şitili. – Biyil çoxlu alma muçiyi basdırmışux
(Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) 1. uçuq, səpki. – Dodağıma muçux tüşüf (Qazax) 2. sızaq. – Çənəmin altınnan çıxan muçux öldüröy məni (Gədəbəy
I (Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax, Şəmkir) 1. uçuqlamaq. – Ə:, dodağın niyə muçuxli:f (Borçalı); – Beyjə qorxdum, dodağım muçuxleyif (Şəmkir) 2
(Qax) 1. qoyun yunu 2. məc. saç
(Dərbənd, Tabasaran) keçi balası. – Büz taza doğulan keçi balasınə mudur də diyədüg, qaday da diyədüg; – Mudurlar anasını əmməgə başladı (Dərbənd); –
(Bərdə) zoğun ucu. – İncil ağacının muğu çivana dərmandı
(Qarakilsə, Şahbuz) 1. qar təmizləmək üçün üzərinə dəri çəkilmiş üçbucaq şəkilli kürək (Qarakilsə, Şahbuz) 2
(Qarakilsə) saman tökmək üçün samanlığın divarında düzəldilmiş deşik
(Qax) bax mağara
(Meğri) bax mıxaşər
(Bakı) hörmət
(Şəki) çirkin, xoşagəlməz
(Meğri) dələduzluq. – Muğəllitdıx Calalın gözdərinnan uxiney
(Balakən) xirtdək. – İt heyvanın muğlağınnan tutub boğurdu; – Muğlağım ağrıyır
(Tovuz) bax məyro. – Naltökəndə muğroy oluf
(Əli Bayramlı) bax məyro
muğur gəlmeg: (Bakı) əhəmiyyət vermək, saymaq. – Neynim, nə qədər deyrəm, heç muğur gəlmir
(Bakı) yoxlamaq
(Cəbrayıl) ucu şiş ağac
(Laçın) bax mıxaşər
(Şahbuz) iri keçə alaçıq. – Muxru yazdan sonra yaylaxda olardı; – Muxruları Qarabağın adamı tikər
(Gədəbəy, Şəmkir) 1. paxıl (Gədəbəy). – Muxul adam-zad döy Söyün, kim de:rsə, saf yalan de:r 2. səhlənkar, işə can yandırmayan (Şəmkir)
(Gədəbəy, Gəncə, Tovuz, Şəmkir) 1. paxıllıq (Gədəbəy, Gəncə) – Muxulluğ elə:n adama çörəx’ haramdı (Gəncə); – Mən muxulluğ-zad bilmənəm, var isdərəm h
(İmişli) bax mıxır
(Qarakilsə, Meğri) bax muxru. – Dağda həmişə muxuri qurarux (Qarakilsə); – Özümə bir muxuri tikecəm (Meğri)
(Dərbənd) yabanı bitki adı. – Biz uturan yərdə çuxlu mükak vardi
(Meğri) mülayim xasiyyətli (adam). – Əsgər mula adamdı
(Cəlilabad) yumruq ◊ Mulxud çəkməy (Cəlilabad) – ağacla vurmaq, kötəkləmək. – Durar, ona bi beş-altı dənə mulxud çəkər
(Meğri) qarışıq, dolaşıq. – Mulqaşıx işdərin hamısın o özü düzəldəcəx’
(Ordubad) böyürtkən
(Zərdab, İmişli) bax mırdarça
(Quba) yaradan çıxan suyabənzər maye. – Səfərin əli yaralanmışdı, mur axırdı