(Ağdam, Ağcabədi, Naxçıvan) bax nanığ. – O, nünüyün biridi (Ağcabədi); – Mürsəl çox nünüy uşaxdı (Naxçıvan)
(Ordubad) kotana qoşulmuş öküzlərin boyunduruğu üstündə oturub onları sürən adam. – Nürsə yoxdu, cüt işdəmir
(Zəngilan) bax neşqurd
(Sabirabad) səbirsizlik. – Nütərəliyinnən bu gün özün az qala həyatını puç eləmişdin
(Sabirabad) səbirsiz
(Ordubad) nəsil. – Həsənin nütvəsi kəsildi
I (Daşkəsən, Qazax) dərə. – Qoyunnarı nüyə apar otdasın (Qazax) II (Xanlar) üskük. – Nüyü barmağa keçirillər paltar tikəndə
(Göyçay) bax nü:ə. – Mə:m əkdiyim nüyələr gələn il məhsul verər
(Ağdaş, Xocavənd, Qubadlı, Naxçıvan, Oğuz, Şəki) bax nü:ən. – Hacı, əlli manat mənə əl tut, barama nüyənində verərəm (Naxçıvan); – Arpa nüyəni yetişdi
(İmişli) dirçəlmək. – Qoyunu yaxşı otararsaη oanışar
I (Gədəbəy) məğz, əsas. – Uzun danışma, sözüηün oarnı de! II (Gədəbəy) uyğunluq, münasiblik. – Heş oarı varmı sən dediyiηin oyşə? ◊ Oarı olmax – layiq
(Bakı) bax avazımağ. – Qərdəşim cani, uşağ yaman oazımışdı
(Hamamlı, Qazax) bax avazımağ. – Kişi durduğu yerdə birdən oazıdı (Hamamlı)
(Biləsuvar) köçərilik. – Günimiz obaçılığda keçərdi qədimdə
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Gəncə, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) tezdən, sübhdən. – Naxxartana obaş dursaη, oxxartana da yunul oloy canın (Gədəbəy)
(Lənkəran) parça, tikə. – Səkinə, bi obur balığ verərsə:n?
I (Meğri) ovsunçu. – Siz tayfanın avratdarı da ocaxdımı? II (Kürdəmir) yuva (xiyar və s. əkmək üçün çala)
(Qarakilsə, Meğri) 1. tamamilə, büsbütün 2. hamısı. – Ollar ocaxlama elədilər (Qarakilsə); – Mir Mahmıt uşağı ocaxlama Erannan gəlipdi (Meğri)
(Tovuz) bax ocisviri
(Tovuz) onun kimi. – Ocisviri bizim də başımıza oyun aşdılar
(Zaqatala) nənə. – Ocu, mağa nağıl danış
(Salyan, Bakı) oturmaq (uşaq leksikonunda). – Get xala:n qucağında oç elə
(Zərdab) sızma ◊ O:dağ eləməx’ – sızmaq. – Bu tərəfə axan suyun qabağını nəqqədər bərk bağladığsa da, yenə altdan o:dağ elədi
(Kürdəmir) suyun açdığı yarğan ◊ O:dam açmağ – yarğan açmaq. – Su o:dam açar, ordan da axar
I (Ağcabədi, Qazax) yanğın. – İt oddaxdan çıxıf qaçıf; – Oddağ olanda hay-haray eliyirix’, camahat gəlif köməy eliyir, oddağı söndürür (Ağcabədi); – D
(Oğuz) tütün qurutmaq üçün tikilmiş xüsusi bina
(Qax) odur (çox uzaqda olan əşyanı göstərmək üçün işlənir)
(Şamaxı) xörək adı. – Əməköməci odulmayısı başqalarınnan daddıdı
(Zaqatala) birəbitdən (quş adı)
(Zaqatala) əla, gözəl, çox yaxşı
(İsmayıllı) ağciyər. – Axırı gördüm lap öfgəm yanır
(Bakı) əziyyət, çətinlik. – Bı Kərimi mən o:garrığnan oxıdmışam
(Salyan) qayığa dolmuş suyu atmaq üçün işlədilən taxta qab, çömçə. – Bı lotgənin ögəsi yoxdı
ogər eləməg: (Bakı) avara eləmək, dəngəsər eləmək. – Məni yuxıdan o:gər elədü
(Zaqatala) ov. – Oğa-zada gidən olmazdı bizin dö:rümüzdə; – Gidəllərdi oğ oğlamağa
(Ağbaba, Bakı, Zəngibasar, Cənubi Azərbaycan, Goranboy, Şamaxı, Şərur) o yan, o tərəf. – Ədə, əl-ayağa dolaşma, ged oğala (Bakı); – Oğala gedirsəηsə,
(Ağbaba, Goranboy, Şərur) o tərəf-bu tərəf. – Pərigilin toyuğu itmişdi, arvad oğal-buğala qaça-qaça qalmışdı (Ağbaba)
(Şərur) o yana, o tərəfə
(Ucar, Zaqatala) ovmaq. – Unun üsdünə su çiliyirix’, so:ra o:ğalıyırıx olur umaç (Ucar)
(Şəmkir) yüyən
(Sabirabad) çox arıq (heyvan). – Sə:n bı inəgün oğırtdağdı, heç inamme: ram ki, yaza çıxa
(Şərur, Zəngibasar) bax oğlaqqıran
(Borçalı, Qazax) baharın ilk ayı. – No:ruzdan soηra – mart ayında oğlaqqıran girer (Qazax)
(Cənubi Azərbaycan) bir bala doğmuş (keçi). – Oğlaman keçini qurd yedi
(Şamaxı) xonsa. – Bizim kəntdə bir oğlan-qız var
(Zaqatala) oxlov
(Gəncə) bax oqılıx
(Qax, Zaqatala) 1. oymaq. – Horanı su oğufdu (Qax) 2. ovmaq. – Belimi gərək oğaydınğ (Zaqatala)
(Balakən, Qax, Yevlax, Zaqatala) övlad (həm oğlana, həm də qıza bu sözlə müraciət edilir)
(Cənubi Azərbaycan) qara üzümün bir növü. – Anam oğulbəgi üzümin çox sevir