(Quba) göbələk
(Laçın) təqsirli, günahkar. – O, suşdu adama oxşayır
(Ağcabədi) nazik, zərif naxışlı tikmə. – Mən sutikişi tikmə tikdim
(Xaçmaz) meyvə çırpmaq üçün nazik uzun ağac, çubuq
(Dərbənd) duza qoymaq (tərəvəz bitkilərinə aid). – Samırsağı suva tutadig
(Cəbrayıl, Qafan, Oğuz) bax savajax
(Zəngibasar) çox, bol. – Bu yıl bamador suvadaxdı
(Biləsuvar, Lənkəran, Masallı) bax saval. – Bizim ev qırmızı suvallıdı (Lənkəran); – Üstü suvallı ev onun evidi (Masallı)
(Salyan) yeyə. – Suvan dəmirçidə olır
(Ağdaş, Goranboy) gec
(Ordubad) düz, doğru. – Yoldaş Məmmədov yaman suvara danışan adamdi
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Qarakilsə, Salyan) bax suad. – Bala, get buzu qır, suvatı aç (Basarkeçər); – Suvat var, böyürtkannıxdı, oturmuşam, deyirəm görü
(Meğri) cücə çıxartmaq üçün yumurta üstündə yatmaq. – Töyıx düz un səkkiz gündi suvəşip yumurtaların üsdinə
(Çənbərək) sağmal qoyunu sağılmayanlardan seçmək, ayırmaq. – Hasanalı qoyunu suvoyluyf də:n
(Tovuz) sucuq yer. – Buralara kimsə sudan o qədə helliyif kin, pütün suadax oluf
(Oğuz) bax sırığ. – Suyruxnan qoz çırpırıx
(Göyçay) peysər
suyu qaçmax: (Qazax) xoşu gəlmək. – Buyşağa yaman suyum qaçe:r, qəşəng uşaxdı
(Basarkeçər, Borçalı, Qazax) 1. acgöz, tamahkar, qarınqulu. – Suyuğ adam ona de:rik ki, mu:n qapısına geder, çayın içer, onun qapısına gedif çörəyin y
(Tovuz) meyil etmək, meyil göstərmək. – Yox, də:n razısaη, o də:ndö: rdüm suyulursan
(Ordubad) abır, həya. – Adamın gərəx’ suyumu olsun
(Çənbərək, Goranboy) yaraşıqsız, çirkin. – Ovalar yaman suyumsuz adamdı (Çənbərək)
(Laçın) 3-4 illik axta keçi
(İsmayıllı) qatıq çalmaq üçün qab
(Laçın, Zəngilan) bax sibir. – Sübür ətidi, gedin siz də alın (Zəngilan); – Sübür çox kökəlib (Laçın)
(Borçalı) açıq göy (rəng). – Açıx göy rəngə südavı deyirlər
(Ordubad) qaymaq. – Bu gün südbaşı yedim
(Ağdaş, Cəbrayıl) yabanı boyaq bitkisi adı. – Mansır, bu gün bir qədər süddiyan yığ gətir, ip bo:yajam (Cəbrayıl)
(Gəncə) bax süddiyan
(Qazax) varlı, dövlətli, gəlirli. – Ə, süddü Qasımın nəyi əskikdi?
(Ağcabədi) qovurub əzəndən sonra süddə bişirilmiş buğda qovutu. – Qojayçun süddüqo:t yaxşıdı
(Gədəbəy) bax süddiyan
(Bakı, Kürdəmir, Ucar) saçaqlı yun şal, baş örtüyü
(Gədəbəy, Goranboy, Qazax) uyuşmamış qatıq. – Qatıx süddüsümən oluf (Qazax); – Qatıx yaxşı üyüşmüyəndə süddüsümən deyillər (Goranboy)
(Cəbrayıl, Füzuli, Quba, Tərtər, Zəngilan) uşaq oyunu adı. – Gəlin gedəx’ süddüsümüx’ oynamağa (Füzuli); – Süddüsümüyü ancağ gejələr oynuyurux (Tərtər
(Quba) yemlik. – Südutdarin quyunnar yaxşı yiyəllər
(Gədəbəy) iki haçanın üzərinə qoyulan uzun düz ağac, tir. – Süğmələri haçalara düzüη
(Hamamlı) bax süysün. – Ə, səniη süx’sunuη sınsın
(Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, İmişli, Qazax) bax süysün. – Gejə başım yasdıxdan tüşüf, süx’sünüm burxuluf (Borçalı); – Süx’sününə bir yara çıxı
(Gədəbəy) bax süysünnəməx’. – Süx’sünnəmə, sə:η tayınzad ha döyü o
I (Göyçay, Sabirabad) kaftar II (Salyan, Zaqatala) 1. acgöz 2. qarınqulu 3. tamahkar III (İsmayıllı) bax siləvsun
I (Gədəbəy, Qazax, Qafan) 1. sırtıq 2. şıltaq. – Sülə adam, sülə it, sülə inək (Qafan); – Sən demə, çox sülə adammış o (Gədəbəy); – Əldə örgənən quzu
(Balakən, Qax, Zaqatala) 1. uzun 2. hündür
I (Füzuli) qanqal özəyi II (Qarakilsə, Ordubad) sülənən, qapı-qapı gəzən, avaralanan, birtəhər baş saxlayan
(Cəlilabad, Masallı) sülənən, qapı-qapı gəzən, avaralanan, birtəhər baş saxlayan
(Cəbrayıl, Quba) bax süləngəc. – Axlı qarı yaman süləngi arvaddı (Cəbrayıl); – Çux süləngi uşağsan, elə bil hiç nə gürməmisən (Quba)
(Ağcabədi) qənaət. – Bu aldığım düyünü, arvad, sülfnən işdət
(Gəncə, Oğuz, Şəki) xəmir xörəyi adı. – Sülfüllü həblə yumru-yumru xamırdı, gəh yağnan, gəh də eləcə sulu; – Sülfüllü xamır xörəx’di, içinə ət də qoya
(Mingəçevir) tamam, tamamilə. – Unu tanımırsan, sülfüyən yalan diyir
(Salyan) hövsələ. – Fikrətin sülkəti yoxdı, heç kəsnən yola getmir