(Şamaxı) həyasız. – Əhməd çox tülən adamdı
(Gədəbəy) uc, zirvə, ən hündür yer. – Ona bax, Əziz lap armıdın tülənginə çıxıf
(Ağdaş) həyasız. – Sən nə tüləngə olmusan?
(İmişli, Mingəçevir, Oğuz) hiyləgər, bic. – Rəcəp çox tüləngi adamdı (Oğuz)
(Xaçmaz, Quba) tükünü dəyişdirmək, tükünü tökmək
(Ağdaş, Xanlar) vurnuxmaq; özünü ora-bura vurmaq. – Biyçara çox acdı, indi burda tülənirdi (Ağdam); – A:naba: na gəzey, ona de:llər kin, nə tüləneysiη
(Şamaxı) həyasızlıq etmək. – Tülənməy həməşə sənün peşəndi
I (Şamaxı) tükü tökülmüş. – Bu tüley it kimindi? II (Xudat, Şamaxı) hiyləgər, bic. – Nəmət tüləy adamdı (Şamaxı)
(Meğri) hiyləgər, bic, fırıldaqçı. – Firidun tülidi, hamma yaxşı xasiyəti də var
(Ağsu) gödək, qısa. – Görürsən ələ to:ux var ki, quyruğu tülikdi
(Basarkeçər) uşaq oyunu adı. – Gedəx’ tülküçaxçağı oynuyax
(Ağdam, Qafan, Şuşa) səhər tezdən, işıqlanmamışdan. – Tülküdurmazdan gəlif kəsdirif qapının ağzını (Ağdam); – Mən həməşə tülküdurmazdan durub malı apa
I (Ağdam, Ağdaş, Ağcabədi, Tərtər, İrəvan) üzüm növü. – Tülküquyruğu ürüşübabadan balaca olur (Ağdam); – Tülküquyruğu yeməli üzümdü (Ağdaş) II (Kürdəm
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa) tülküsifət, hiyləgər. – Ə:, tülküyosunnu, nə vaxtajan bizi alladajaxsan? (Ağdam)
(Gədəbəy) bax tülləng. – Bu savax bağe:dəndə gördüm ağacın tülləyində bir quş oturuf
(Gədəbəy) ağacın başı, ağacın ən hündür yeri. – Bax, ağacın tüllənginə çıxma, yıxılarsaη ha!
I (Ağbaba, Çənbərək, Qarakilsə, Qax, Naxçıvan, Oğuz, Ordubad, Şəki, Şərur) oğru. – Oğru olufdu, ona görə tülü di:llər (Oğuz); – Kəndə tülü ha tökülmüy
(Çənbərək) oğrubaşı. – Tülübaşı ha döysən sənnən qorxum
(Şamaxı) hiyləgər. – Abbas lap tülüngidi
I (Gəncə, Qazax, Tovuz) bax tülüngi. – O, tülüngünün biridi, nə desən başarar (Qazax); – Məhluqa kimi tülüngü hələ anasınnan olmuyuf (Tovuz) II (Böyük
(Qazax) sırtılmaq
(Gədəbəy) bax tülüngü II
I (İmişli) qısaboylu II (Şamaxı) tükü tökülmüş (quş haqqında). – Bizim ağ töyuğumuz tümbüldü
(Şamaxı) tədriclə tükü tökülmək (quş haqqında). – Bizim toyuğ tümbülləşir
(Qax) saplaq, meyvənin saplağı. – Əhmədin əlindəki almada tümə yoxdu
(Kürdəmir) qısabuynuzlu (inək). – Bu tüməl inəğ çox vırağandu
(Ağsu) gödəkquyruqlu (toyuq). – Görürsən elə to:ux var ki, tümiğdi
(Qazax) gəzib dolanmaq. – Biz bir qədər oralarda tümdüx’
I (Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) gödək, qısaboylu. – Tümtüx’ adam bij olar (Ucar) II (Kürdəmir) papiros kötüyü, çəkildikdən sonra papirosun atıl
I (Qax) səkkiz litrlik neft qabı. – Tündə nəvit saxlıyırıx II (Gəncə) hər iki tərəfində müxtəlif dükanlar olan üstüörtülü pasaj
(Cəbrayıl) ətin yağsız, qaratikə hissəsi. – Cöngə kəsmişdilər, mən də aldım tüncünnən
tüncar eləməx’: (Ağdam) biabır etmək, utandırmaq. – Boynun sınsın, a belo:ğul, gör bizi el içində nətə:r tüncar elədi; – Sən öl, səni el içində tüncar
(Meğri) ərə getmə vaxtı çatmış qız
I (Goranboy, Şuşa, Zəngilan) cavan qaramal, cöngə. – Tüncü ətinnən yaxşı kabab olur (Zəngilan); – Həsən kişi oğlunun toyu üçün bir tüncü saxlıyır (Gor
(Xudat) zəif, arıq (heyvan)
I (Çənbərək, Qazax, Mingəçevir, Ucar) 1. avam 2. anlamaz. – Bizdə indi tünəkə adam tapılmaz (Qazax); – Tünəkə adama iş tapşırmazlar (Ucar) II (Hamamlı
I (Borçalı) bax tünəkə I. – Tünəki adam danışığını bilməz II (Qarakilsə) nazik. – Əynində bir tünəki pəncəyi var
I (Hamamlı, Qarakilsə, Şuşa) saxsı su borusu. – Tüngün üstü açılıp, tay su isinmir (Qarakilsə); – Xan qızının suyu tüngünən gəlir şəhərə (Şuşa) II (İr
I (Şərur) bax tün I II (Kürdəmir) qısaboylu
(Kürdəmir, Quba) cavan. – Mən qucalmışam, süzün hindi tüngi vaxduzdu
(Şəmkir) pis vəziyyətə düşmək. – Sən yaman tüngürrüyüfsəη, gedəx’ toğlunu satax, sana paltar alax
(Bakı) bax tünəki II. – Xəmiri tünig yay; – So:uğdan qorxmırsan, belə tünig geyinmisən?
(Bakı) bax tünəki
(Barana) vurnuxmaq. – Yaralı canavar tü:nürdü, soxulmağa yer axtarırdı
(Qarakilsə) bax tüləməy. – Tülkü tükün tünnüyür
I (Qazax) bax tüng I. – Bu dəreyi qazanda su tünüsü tapıblar II (Borçalı, Çənbərək, Goranboy, Qazax) boran, tufan
(Gədəbəy) hiyləgər
I (Ağdam, Şəki) yoxsul, kasıb. – Bəkir çox tünükədi (Ağdam) II (Şəki) nəzəri cəlb etməyən, babat. – Qırmızısaqqal tünükə kişiydi Nəsif dayı; – Bi tünü
I (Çənbərək, Zaqatala) 1. çətinlik 2. təhlükə. – Çox türələrdən çıxdım qutardım (Zaqatala); – Şəmkir yamanca ötüşdü türədən bü:ynnəri (Çənbərək) II (Ş
(Göyçay) qısaboylu