(Şəmkir) həddindən çox isti
(Quba) xış. – Keşmişdə yeri türəznən əkərdüğ, hindi kutannan əkərüğ
(Quba) xışla şumlamaq. – Gidüb yerimizi türəzliyeğ
I (Qax, Oğuz, Yevlax) həyasız II (Qax, Oğuz, Yevlax) qaraçı
(Quba) qövsi-qüzeh. – Havada türkimun var
(Qax) çalma
I (Bərdə, Mingəçevir) 1. günün ən isti vaxtı 2. yayın ən isti günləri. – Bu türyanda işdəməy olmaz (Bərdə) II (Qazax) çayın sürətlə axan yeri
(Tovuz) bax türyan. – Bu türyəndə getmə, gözdə sərin tüşsün
(Zəngibasar) maaş, əməkhaqqı. – Mə:m tüşərimi ver, mən gedim
(Salyan) hirslənmək, əsəbiləşmək. – Əlikram elə ki tütdənir, başdıyır ağır sözzər deməyə
(Salyan) şiddətlə yağmaq, şiddətlənmək. – Keçən həfdə qar yamanca tütməli:rdi
(Şərur) yandırmaq. – Gala, tükümnən də verim sə:, dara düşəndə tütüzdür
(Qazax) yığmaq, toplamaq. – Onnan sonra buğdoyu ilanyalı bir yeri tüvəlerix’
(Biləsuvar, İmişli) dəstəksiz bıçaq; bıçaq tiyəsi. – Tüykə uşa:n əlin kəssi (İmişli); – Uşağlığda tüykəmiz olardı (Biləsuvar)
(Meğri) cəld, zirək
(Meğri) bax tüynex’. – Bı iyitdi, tüynəx’ kessə tez çatı
(Qazax, Şəmkir) vurnuxmaq. – Bazarda tüyünməx’ olmaz (Qazax); – Tüyünməx’dən yoruldu, əlinə bir şey keçmədi (Şəmkir)
(Gəncə) sandıq
uarda qalmağ: (Bakı) açıqda qalmaq
(Dərbənd) obaşdan, səhər tezdən. – Ubaş gələcəm
(Salyan) imkan; fürsət. – Sənin əlində ubur olsa, hamını qırıb-batırarsan
(Qax) get-gəl ◊ Ubursubura salmax – get-gələ salmaq. – Mən bilmiy, habı işi niye ubur-subura salıpsın
(Zaqatala) heyvanın fəqərə sütununun yanlarında olan ət
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(İmişli) bax ujulamax. – Sözi çox ucalamağ yaxşı dögi
(Ordubad) 1. məc. ujalmaq, vəzifəcə böyümək 2. inkişaf etmək. – Bacarığı var, bu ucalanacax
(Kürdəmir) bax ujulamax. – Sözü: kütahın de, ucarrama mö:lüm <mən ölüm>
(Bakı, İmişli) görə. – Sənün ucbatunnan mən də gedə bilmedim ulara (Bakı); – Sə:n ucbatınnan işdən qaldım (İmişli)
(Bakı) bax ucbat. – Mən sənün ucbetünnən bu günə qalmışam
(Şamaxı) bax ujulamax. – Nə uco:rriyirsan, əl çək də:
ucrah olmax: (Zaqatala) bax uyurcah olmax. – Yekə düynədə gidip una ucrah oldum
(Salyan) ucaboy. – Bizim kətdə Əlidən ucuburuğ adam yoxdu
(Zaqatala, Zəngilan) bax ujulamax. – Elə uculuyur ki, məni də apar (Zəngilan)
(Oğuz) qara xalı olan balaca qırmızı böcək
(Dərbənd) kənddə camaatın söhbət üçün yığışdığı yer. – Əxşəm uçarda çuxlu kişi vardı
(Kürdəmir) bax ujulamax. – Uçarrama, əl çək
(Borçalı) xanımböcəyi. – Uçbaba şirnəx’ saler
(Borçalı) 1. titrədib-qızdırmaq 2. həyəcan və ya qorxu nəticəsində titrəmək. – Alı yaman uçğunufdu
(Qazax) balıq tutmaq üçün suyun dibində düzəldilmiş üstüörtülü çuxur
(Cəlilabad) həvəslənmək, meyil etmək. – Diyəsən, yamancə uçquneysən, apərrəm səni də toyə
(Cəlilabad) bax uçqumməy. – Uçqunnanib, diyəsən qalmiyəcəy, gedəcəy
I (Şamaxı) cənnət II (Yardımlı) yıxılmaq. – Kişi ağacdan uçub əzilib
(Zaqatala) düşmək <ağacdan>
(Cəbrayıl) suluqlamaq, şaxtadan burunun qabağında, dodaqlarda suluq əmələ gəlmək. – Soyuxdan dodağım uçuxluyuf
I (Cəbrayıl, Daşkəsən, Qazax, Tovuz, Şəki) titrəmək, tir-tir əsmək (qorxudan və ya soyuqdan). – Kişi uçunoy, ağacı da tuta bilmey (Daşkəsən) II (Ağdər
(Ağdam, Gədəbəy, Füzuli, Oğuz, Şuşa, Zaqatala) yelləncək. – Gəti bir uçuncax sal uçunax (Oğuz); – Ağaşdan uçuncax as kın, yellənsin uşaxlar (Gədəbəy);
(Lerik) sözbaz
(Quba) odluq (samovarda). – Sumavarımızın udlağı xarab olub
I (Salyan) bacarıq, qabiliyyət. – Arifənin yaxşı udumu var II (Lerik) bəxt, tale, qismət
I (Gədəbəy) qonşu. – Ay ufa, nə:η bizə də xavar eləme:fsəη bazare:dəndə? II (Qax, Zaqatala) bax upa