(Şahbuz) vaxtilə. – Təhrinən ora boş yerimiş
(Yardımlı) baş alıb getmək. – Oğlan hariə təhtileyib?
(Zəngilan) tələsik, tez, təcili
(Qazax) bax təbçəy. – Təhvənc olmasa, bel adamın əyağını kəsər. – Belin təhvənci qırılıf, adamın əyağını kəser, qazmağ olmor yeri
(Ağdam, Qazax) uşaq oyunu adı (dirədöymə oyununun bir növü). – Uşaxlar hə:tdə təx’dirə oynuyur (Qazax); – Ay uşax, gəlin təx’dirə oynuyax (Qazax)
(Bərdə) bax tə:lifçi. – Təx’- lifçi toya adam çağırır
(Cəlilabad) təxminən. – Sa:d təxliyana olardı dörd
(Kürdəmir, Ucar, Zərdab) taxça. – Boşqabı təkə qoydum (Ucar)
(Qax) uşaq oyunu adı
(Ağdam, Xocavənd, İmişli, Quba, Şəki) atın belinə yəhərin altından qoyulan keçə. – Atın təkaltısın ma:yəti, atı yəhərriyəjəm (Ağdam); – Urdan təkaltın
(Salyan) bax təbçəy. – Belin təkbəçi sındı
(Sabirabad, Şamaxı, Tovuz) kəmər, bel qayışı. – Bınnan qabağ cayıllar təkbənd vırırdılar (Sabirabad); – Təkbəndi cahıllar bağlar (Tovuz)
(Cəlilabad) atın belinə bağlanan qayış. – Gəldi atun yanunə, bütün təkbirrərin bağladı
(Gədəbəy) lovğa
(Gədəbəy, Tovuz) bax təkəgöz. – Camalı axıllı-başdı adam bile:rdim, sən demə, təkəxozun biriymiş o da
(Kürdəmir) parç, misdən düzəldilmiş qulplu suqabı. – Təkəllidə su içərik
(Füzuli) qaçdı-tutdu (uşaq oyunu adı). – Uşaxlarnan təkəlməndə oynuyurdux meytəvin həyətində
(Bərdə, Borçalı, Gədəbəy) bax təkaltı. – Qaltağın altındakı təkəltidi, üstündəki yasdıx (Bərdə); – Yap altdan tərrix’ qoyullar, onun üsdünnən təkəlti
(Tərtər) tək-tük. – Burda təkəmbir adam qavaxlar savaddı olardı
(Ağdam, Bərdə, Qazax) tək-tük, çox seyrək. – Bu çiçəx’lər bizim tərəflərdə təkəmseyrəx’ pitir (Ağdam); – Xiyar əx’mişdim, təkəmseyrəx’ pitif (Bərdə);
(Bərdə, Kürdəmir, Laçın, Şuşa) lovğa, özünü çəkən, forslu. – Təkəş adam özün çəkər (Bərdə); – Bizim Məmməd yaman təkəşdi (Laçın); – O, çox təkəş gədəd
(Tovuz) mahmızlamaq. – Atı təkimlə görəx’, gün günortadı
(Lənkəran) dayaq, dirək ◊ Təkin eləməğ (Cəlilabad) – tikmək, inşa etmək. – Olar bi dənə imarat təkin elədilər
(Lənkəran) çox yaxşı
(Dərbənd) bax taqqa I
(Daşkəsən) kələk, hiylə ◊ Təl aşmax (Daşkəsən, Şuşa) – kələk gəlmək, hiylə işlətmək. – Gəlin görəx’ kim kişinin başına nə təl aça bilər (Daşkəsən); –
(Zəngəzur) mədə. – Yedi:mi tə:lim əritmir
(Zəngibasar) tərəzi. – Təlbəni gəti, taxıl çəkəcəm
(Şamaxı) heyvanlarda cinsi əlaqəyə olan həvəs ◊ Tələbə gəlmək (Şamaxı) – ciftləşmək. – At tələbə gəlir
(Quba) tələsik. – Sən hər işivü tələtədim eliyəsən
(Yardımlı) qisas. – Sənnən geci-tezi tələfə alay
(Daşkəsən) ölmək, tələf olmaq. – Qavaxdan aldığım arvad tələflənib; – Şıxlıdan Əfgər addı biriyəlmişdi, burda öyləndi, soηra tələfləndi, hindi oğuluşa
(Kürdəmir) köhnə
(Yardımlı) bax teləməx’. – Tələmək heyvana aitdu
(Lənkəran) uşaq oyunu adı, səndə-məndə
(Qazax) tələsik. – Tayeyi tələmməki yığdıη, uçajax
(Ağdam, Qəbələ, Şuşa) tələsik. – Tələmtəhdili yığışıf getdix’ Qalıya (Ağdam); – O, tələmtəhdili özün yetirdi (Qəbələ); – Tələmtəhdili gəldi ki, busa:t
(Kürdəmir) bax tələmtəhdili. – Əşrəf evə girməmiş tələtəhdi çıxıb getdi
(Cəlilabad, Quba) bax tələmtəhdili
(Bakı) bax tələmtəhdili
(Salyan) tələsik. – Uşaq tələto gəldi ki, atam səni çağrır
(Gədəbəy, Qazax) bax ayalğa. – Onun da qavaxlar tə:lğası vardı, amma demirəm (Qazax); – Bizdə tə:lğa çox az qoylor; – Bir adamın iki adı olor, ona tə:
(Bakı) acı
(Qarakilsə) təpə. – Yusupu bir təlinin başında qoydular
(Ordubad) kömək. – Çar hökümətinin türməsinən ollar özgəsinin təlidiynən türməni qazıb çıxıblar
(Şahbuz) toya adam dəvət edən şəxs. – Tə:lifçi gəlmişdi, bizi toya çağırdı
(Gədəbəy, Gəncə, İmişli, Qarakilsə, Qazax) bax teləməx’. – İnə:n balası olmıyanda oi təli:llər qarannığ yerdə (İmişli); – Balası ölən inəyə bir quzu t
I (Culfa, Ordubad, Zəngilan) kisə. – Ağ təlisinən bir sümbül yığmışdıx (Zəngilan); – Bizdər mişoğa təlis diyarıx (Ordubad); – Təlisə un yığırıx, dən y
(Ağbaba) 1. müvəqqəti. – Evin üstünü təlisbənd basırax 2. başdansovdu, tələsik
(Çənbərək, Tovuz) bax təlisbənd. – İşiηi təlisvənd tutma, soηra peşman olarsan (Çənbərək); – Sən nə təlisvənd iş görürsəη (Tovuz)