Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • VAYAQULU

    (Kürdəmir) 1. ağılsız, səfeh 2. bacarıqsız. – Çox vayaqulu adamdı

    Tam oxu »
  • VAYALI

    (İmişli) 1. uğurlu 2. münasib. – Bura vayalı yerdi, yaxşı bağ olar burda

    Tam oxu »
  • VAYDAQƏHƏR

    (Şəki) hər şey haqqında çox fikirləşən, düşünən, hər şey üçün narahat olan. – Çox vaydaqəhər adam olma, sa:lla; – Sə:n büvün nətə:ri vaydaqəhərdi

    Tam oxu »
  • VAYĞA

    (Ağdam, Qazax, Tərtər, Tovuz) bax vağya. – Be:jə səni vayğamda ö:rmüşəm (Tərtər)

    Tam oxu »
  • VAYHİ

    (Sabirabad) nə üçün, niyə. – Oyi axtardım isrə:n, görə bilmədim – Vayhi?

    Tam oxu »
  • VAYXIR

    I (Şəki) işsiz gəzən, avara. – Vayxırın biridi, heş yerdə işdəmiyi II (Oğuz) qocalıb haldan düşmüş, çox qocalmış

    Tam oxu »
  • VAYXUD

    (Kürdəmir) bax vayxır I

    Tam oxu »
  • VAYXUR

    (Ucar) huşsuz. – Vayxur Ələsgər danasın kəsib satıb, pulun almıyıb, indi bilmir ki, kimə satıb

    Tam oxu »
  • VAYIS

    (Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəki) araqarışdıran, sözgəzdirən, pislik edən – Vayıs adamnan heş kəsin xoşu gəlməz (Şəki)

    Tam oxu »
  • VAYISDIX

    (Şəki) araqarışdırma, sözgəzdirmə, pislik etmə – Vayısdıxnan işim yoxdu

    Tam oxu »
  • VAYQARA

    (Şəmkir) küyçü, hay-küyçü. – Ə:, nə vayqara adamsan, bir şey olan kimi özünnən çıxırsan

    Tam oxu »
  • VAYQULU

    (Kürdəmir) bax vayaqulu 1

    Tam oxu »
  • VAYMAX

    (Göyçay) maymaq, iş bacarmayan

    Tam oxu »
  • VAYNAÇAR

    (Şəmkir) çarəsiz ◊ Vaynaçar qalmax (Şəmkir) – çarəsiz qalmaq. – Niyə vaynaçar qalıfsan, doxdur putana döymü bö:üründə

    Tam oxu »
  • VAYNAÇARA

    (Mingəçevir) heç olmasa. – Vaynaçara, biri gəleydi, dərdi u qədər olmazdı

    Tam oxu »
  • VAYNƏÇƏRİ

    (Kürdəmir, Kəlbəcər, Qarakilsə, Zəngilan) bax vaynaçara. – Pambıx suyuna getmirsən, vaynəçəri, ayrı işe:tginən (Zəngilan); – Vaynəçəri, sən orda olsay

    Tam oxu »
  • VAYNƏFSƏ

    I (Cəbrayıl, Gədəbəy, Kəlbəcər, Kürdəmir, Meğri) qalmaqal, hayküy, dava-dalaş. – Qəflətən yolda vaynəfsiyə irast gəldim (Gədəbəy) II (Meğri) canlı

    Tam oxu »
  • VAYSIZ

    I (Kürdəmir) vecsiz, kara gəlməyən, bir şeyə yaramayan. – Çox vaysız adammış bı Məmməd II (İmişli, Kürdəmir) boş, uğursuz, xeyirsiz

    Tam oxu »
  • VAYVƏTÜN

    (Yardımlı) vay odur ki. – Vayvətün gələ mənə bi söz diyə

    Tam oxu »
  • VAZ

    (Culfa, Şəki) 1. keyfiyyətsiz sapdan toxunmuş kobud ipək (Şəki). – Vaz çıxar baramadan olur 2. keyfiyyətli ipək (Culfa)

    Tam oxu »
  • VEC-VECƏ

    (Bakı) səliqəsiz, başdansovdu tikiş ◊ Vec-vecə eləmeg (Bakı) – səliqəsiz, başdansovdu tikmək. – Əğəz, tut buni, vec-vecə elə, vər işağə, geysün

    Tam oxu »
  • VEC-VECİ

    (Bakı) bax vec-vecə ◊ Vecveci eləmeg (Bakı) – b a x vec-vecə eləmeg. – Köynegi vec-veci eliyib getdim başə

    Tam oxu »
  • VECALA

    (Ağdam, Kürdəmir) işsiz, avara

    Tam oxu »
  • VEÇƏ

    I (Quba) beçə, körpə arı. – Veçə hələ bal verməz II (Meğri) ana arxdan ayrılan kiçik qol; ana arxdan ayrılan su şırımı

    Tam oxu »
  • VEJAN

    (Cəbrayıl) iri lək ◊ Vejan doğramax (Cəbrayıl) – iri lək düzəltmək. – Gedim bağda bir-iki vejan doğrıyım

    Tam oxu »
  • VEJƏLƏ-VEJƏLƏ

    (Füzuli) boş-boşuna, avara-avara, işsiz-gücsüz. – Nə vejələ-vejələ gəzirsən?

    Tam oxu »
  • VELƏ

    (Meğri) tezyetişən əncir növü. – Hüsi dayim bir dəsgirə arannan velə gətdi

    Tam oxu »
  • VERAZAN

    (Meğri) üzüm və ya əncir qurutmaq üçün yer

    Tam oxu »
  • VERƏZƏN

    (Meğri) bax verazan. – İncir- üzüm vərəzənnərdə qıfqırmızı qızarey

    Tam oxu »
  • VESİL

    I (Tovuz) bax veysəl I. – Vesilin biridi, doqqazdarda gəzməx’dən savayı əlinnən heş şey gəlmir II (Tovuz) uzun, ucaboylu

    Tam oxu »
  • VESİNƏ

    (Meğri) qurut ovuntusu. – Yarrıyaraşıxlı qurutumuz yoxdu, ama bikgə vesinəmiz var

    Tam oxu »
  • VEYRAN

    (Ordubad) kiçik su arxının ana arxdan ayrıldığı yer ◊ Veyran kəsmax (Ordubad) – ana arxdan kiçik arx ayırmaq

    Tam oxu »
  • VEYSƏL

    I (Füzuli, Salyan) axmaq, gic. – O, veysəl adamdu (Salyan); – Belə veysəl adam görmüsən? – Elə bi veysəlimiz əsgiydi, o da gəldi çıxdı (Füzuli) II (Kü

    Tam oxu »
  • VEYSƏL-VEYSƏL

    (Salyan) avara-avara, boş-boş. – Mırad veysəl adamdu, özü də veysəl- veysəl gəzir

    Tam oxu »
  • VEYSƏLLAYI

    (Salyan) avara, işsizgücsüz. – Veysəllayı adamın sənəti olmaz

    Tam oxu »
  • VEYSƏLLAYI-VEYSƏLLAYI

    (Salyan) avara-avara, işsiz-gücsüz. – Ada, veysəllayıveysəllayı gəzməginən, ged işdə, adam oğlısan

    Tam oxu »
  • VƏC

    (Meğri) aşqarası. – Mən aş yeyəmmeyrəm, əncax vəcinnən bikgə <bir tikə> dindəlecam Vəc yeməg (Cəlilabad) – fayda vermək, lazım olmaq

    Tam oxu »
  • VƏCƏ

    (İsmayıllı) keçi balası. – Bu gün vəcələr yaxşı otdadı

    Tam oxu »
  • VƏCƏLƏ

    (Cəlilabad) soğanaoxşar bitki adı

    Tam oxu »
  • VƏÇ

    I (Meğri) əvəz. – Yağ cədvelinə sənin vəcinnən mq: irazılıx verirsən qol çəkim? II (Yardımlı) son, nəticə

    Tam oxu »
  • VƏÇƏ

    (Yardımlı) budaq. – Şivun vəçəsi sınıb

    Tam oxu »
  • VƏGAH

    (Quba) bax vəqah. – Bizin kətdə vəgah uşağlar çuxdu

    Tam oxu »
  • VƏGƏSİRƏ

    (Bakı) yarımçıq doğulmuş. – Sonanın uşağı lap vəgəsirə uşağa oxşi:r

    Tam oxu »
  • VƏĞ

    (Meğri) bax vağ I

    Tam oxu »
  • VƏ:ĞA

    (Barana, Cəbrayıl, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax vağya. – Və:- ğamda görmüşəm səni be:jə (Qazax); – Be:jə və:ğamı qarışdımışam; – Bu gecə pis bir

    Tam oxu »
  • VƏĞƏM

    (Culfa) bax vağam

    Tam oxu »
  • VƏĞƏNNƏMƏX’

    (Şərur) vaxtı keçmək, biçilmək vaxtı ötmək. – Taxıl vəğənniyip

    Tam oxu »
  • VƏHLAM

    (Gədəbəy) məlhəm, dərman

    Tam oxu »
  • VƏHLƏ

    (Füzuli, Zəngilan) tam yetişməmiş (taxıl). – Taxıl hələm vəhlədi, onu pişməy olmaz (Zəngilan)

    Tam oxu »
  • VƏJ

    (Meğri) plov qarası

    Tam oxu »