Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • VEC-VECƏ

    (Bakı) səliqəsiz, başdansovdu tikiş ◊ Vec-vecə eləmeg (Bakı) – səliqəsiz, başdansovdu tikmək. – Əğəz, tut buni, vec-vecə elə, vər işağə, geysün

    Tam oxu »
  • VEC-VECİ

    (Bakı) bax vec-vecə ◊ Vecveci eləmeg (Bakı) – b a x vec-vecə eləmeg. – Köynegi vec-veci eliyib getdim başə

    Tam oxu »
  • VECALA

    (Ağdam, Kürdəmir) işsiz, avara

    Tam oxu »
  • VEÇƏ

    I (Quba) beçə, körpə arı. – Veçə hələ bal verməz II (Meğri) ana arxdan ayrılan kiçik qol; ana arxdan ayrılan su şırımı

    Tam oxu »
  • VEJAN

    (Cəbrayıl) iri lək ◊ Vejan doğramax (Cəbrayıl) – iri lək düzəltmək. – Gedim bağda bir-iki vejan doğrıyım

    Tam oxu »
  • VEJƏLƏ-VEJƏLƏ

    (Füzuli) boş-boşuna, avara-avara, işsiz-gücsüz. – Nə vejələ-vejələ gəzirsən?

    Tam oxu »
  • VELƏ

    (Meğri) tezyetişən əncir növü. – Hüsi dayim bir dəsgirə arannan velə gətdi

    Tam oxu »
  • VERAZAN

    (Meğri) üzüm və ya əncir qurutmaq üçün yer

    Tam oxu »
  • VERƏZƏN

    (Meğri) bax verazan. – İncir- üzüm vərəzənnərdə qıfqırmızı qızarey

    Tam oxu »
  • VESİL

    I (Tovuz) bax veysəl I. – Vesilin biridi, doqqazdarda gəzməx’dən savayı əlinnən heş şey gəlmir II (Tovuz) uzun, ucaboylu

    Tam oxu »
  • VESİNƏ

    (Meğri) qurut ovuntusu. – Yarrıyaraşıxlı qurutumuz yoxdu, ama bikgə vesinəmiz var

    Tam oxu »
  • VEYRAN

    (Ordubad) kiçik su arxının ana arxdan ayrıldığı yer ◊ Veyran kəsmax (Ordubad) – ana arxdan kiçik arx ayırmaq

    Tam oxu »
  • VEYSƏL

    I (Füzuli, Salyan) axmaq, gic. – O, veysəl adamdu (Salyan); – Belə veysəl adam görmüsən? – Elə bi veysəlimiz əsgiydi, o da gəldi çıxdı (Füzuli) II (Kü

    Tam oxu »
  • VEYSƏL-VEYSƏL

    (Salyan) avara-avara, boş-boş. – Mırad veysəl adamdu, özü də veysəl- veysəl gəzir

    Tam oxu »
  • VEYSƏLLAYI

    (Salyan) avara, işsizgücsüz. – Veysəllayı adamın sənəti olmaz

    Tam oxu »
  • VEYSƏLLAYI-VEYSƏLLAYI

    (Salyan) avara-avara, işsiz-gücsüz. – Ada, veysəllayıveysəllayı gəzməginən, ged işdə, adam oğlısan

    Tam oxu »
  • VƏC

    (Meğri) aşqarası. – Mən aş yeyəmmeyrəm, əncax vəcinnən bikgə <bir tikə> dindəlecam Vəc yeməg (Cəlilabad) – fayda vermək, lazım olmaq

    Tam oxu »
  • VƏCƏ

    (İsmayıllı) keçi balası. – Bu gün vəcələr yaxşı otdadı

    Tam oxu »
  • VƏCƏLƏ

    (Cəlilabad) soğanaoxşar bitki adı

    Tam oxu »
  • VƏÇ

    I (Meğri) əvəz. – Yağ cədvelinə sənin vəcinnən mq: irazılıx verirsən qol çəkim? II (Yardımlı) son, nəticə

    Tam oxu »
  • VƏÇƏ

    (Yardımlı) budaq. – Şivun vəçəsi sınıb

    Tam oxu »
  • VƏGAH

    (Quba) bax vəqah. – Bizin kətdə vəgah uşağlar çuxdu

    Tam oxu »
  • VƏGƏSİRƏ

    (Bakı) yarımçıq doğulmuş. – Sonanın uşağı lap vəgəsirə uşağa oxşi:r

    Tam oxu »
  • VƏĞ

    (Meğri) bax vağ I

    Tam oxu »
  • VƏ:ĞA

    (Barana, Cəbrayıl, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax vağya. – Və:- ğamda görmüşəm səni be:jə (Qazax); – Be:jə və:ğamı qarışdımışam; – Bu gecə pis bir

    Tam oxu »
  • VƏĞƏM

    (Culfa) bax vağam

    Tam oxu »
  • VƏĞƏNNƏMƏX’

    (Şərur) vaxtı keçmək, biçilmək vaxtı ötmək. – Taxıl vəğənniyip

    Tam oxu »
  • VƏHLAM

    (Gədəbəy) məlhəm, dərman

    Tam oxu »
  • VƏHLƏ

    (Füzuli, Zəngilan) tam yetişməmiş (taxıl). – Taxıl hələm vəhlədi, onu pişməy olmaz (Zəngilan)

    Tam oxu »
  • VƏJ

    (Meğri) plov qarası

    Tam oxu »
  • VƏQAH

    (Quba) 1. igid, qorxmaz 2. cəld, zirək. – Biz hindi qucalmuşuğ, vəqah cuvan adamlardu, hələ kimi adamlardu

    Tam oxu »
  • VƏLAXUMAX

    (Qazax) əlini üzmək, ümidini kəsmək. – Bu il üzüm bağınnan vəlaxu

    Tam oxu »
  • VƏLAYAĞ

    (Salyan) iriayaqlı. – Ərəssun yeznəm vəlayağ iydi

    Tam oxu »
  • VƏLƏ

    I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Meğri, Zəngilan) qaratikan topası, ot topası. – Bir vələ də verin, bırani düzəldim, tay bəsdi (Zəngilan); – Bir vələ q

    Tam oxu »
  • VƏLƏD

    (Ordubad) ağacın cavan zoğu

    Tam oxu »
  • VƏLƏDƏNXATA

    (Meğri) yaramaz, xətakar. – Bizim Ayyubun o vələdənxata gədəsi Bəhlil gündə bir dona girir

    Tam oxu »
  • VƏLƏDİ DÖNMƏY

    (Yardımlı) üzü dönmək, yolunu azmaq. – Vələdi dönüb onun

    Tam oxu »
  • VƏLƏKƏ

    (Oğuz) boyaq maddəsi kimi istifadə olunan yabanı bitki adı. – Vələkə çay qırağında olur

    Tam oxu »
  • VƏLƏLƏMƏX’

    (Cəbrayıl, Zəngilan) toplayıb bir yerə yığmaq, topalamaq. – Nə vələliyif basırsan ora, salqıynan qoymursan (Zəngilan); – Qaratikanı vələləməsən, şələd

    Tam oxu »
  • VƏLƏLLAYİ

    (Salyan) işsiz-gücsüz, avara

    Tam oxu »
  • VƏLƏM-VƏLƏM

    (Salyan) pırtlaşıq, dağınıq <saç>. – Başu:n tükü vələm-vələmdi

    Tam oxu »
  • VƏLƏMBƏ

    (Bakı) göz qapağı

    Tam oxu »
  • VƏLƏNCULAN

    (Goranboy) qarışıq, dolaşıq. – Sənin işdərin laf vələnculandı

    Tam oxu »
  • VƏLƏNÇİK

    (Qax) bax vələntik

    Tam oxu »
  • VƏLƏNGƏLƏN

    (Xaçmaz, Oğuz) uzun əlağacı. – O vələngələni bir mənə ver (Oğuz)

    Tam oxu »
  • VƏLƏNGƏZ

    (Laçın) boşboğaz, çoxdanışan

    Tam oxu »
  • VƏLƏNTİK

    (Qax) oxlov

    Tam oxu »
  • VƏLHƏC

    vəlhəc olmax: (Goranboy) varlanmaq. – Yaman vəlhəc oluf dosdum axır vaxlar

    Tam oxu »
  • VƏLİVƏS

    (Naxçıvan) vəsiyyət. – Padşah oğlannarını yanına çağırtdırıb, onnara vəlivəs eləyib canını tapşırdı

    Tam oxu »
  • VƏLK

    (Çənbərək) boyaq maddəsi kimi istifadə edilən yabanı bitki. – Keşmişdərdə bu vəlk gön-dəri boyağı üçün işdənirdi

    Tam oxu »