(Gədəbəy) 1. xarab, çürük. – Sudur qartovu suda asma 2. irin, çirk (Ağcabədi, Gədəbəy). – Sudura çörülüf malın iliyi azar-bezardan (Gədəbəy); – Tişimi
(Göyçay, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir) bax sifayi. – O, çox sufayı qızdır (İmişli); – Hafiz əcəb sufayı uşağdı (İsmayıllı); – Ağır otu, qoy sa: sufayı
(Quba) bax soğansu. – Anama dimişəm, axşama bir suğansuyi bişirsün
(Gədəbəy) güdmək, pusmaq. – Səni vadar edən nədi ki, adamı suğursaη?
(Bakı) sınıq yumurta
(Basarkeçər) aravuran, xəbərçi
(Bakı) xəsis
(Lənkəran) çini qab adı
(Culfa) açıq-qırmızı. – Suirəngi açıx-qırmızıdı
(Borçalı, Qazax) iki çayın birləşdiyi yer. – Təvədöy çayıynan Kür çayı qarışır, bu yerə suqarışan de:rix’ (Qazax)
(Quba) göbələk. – Meşədən bu gün çuxli suqi yığduğ
(Lənkəran) çox arıq (adam). – Bizim Beydulla lap suqqulidi
(Bakı) xəsis. – Nə suqqur adamdu a!
(Şəki) bax savajax. – Sulacağı qoyif suyu yana axıdıllar
(Dərbənd) 1. badya 2. gildən qab düzəldən adam
(Şəki) bax sulanğac. – Sicimi bağliyrıx ağacə, sulançax düzəldif sulaniyıx
(Şəki) bax sulanğac. – Gidax sulançıxda sulanax
(Şəki) yelləncək. – Uşaxlar sulanğaşda sulanır
(Şəki) yellənmək (yelləncəkdə). – Uşaxlar sulanğaşda sulanır
(Bakı) tövlədə heyvan bağlamaq üçün düzəldilmiş halqa
(Ağstafa, Balakən, Qazax, Şəmkir) uzun, uzundraz. – Öydəki qardaşım sulğar uşaxdı (Ağstafa), – Sulğar adam uzun oler (Şəmkir)
(Şəmkir) hündürləşmək, boyca uzanmaq (adama aiddir). – Tapba kimi sulğarranıf
(Bərdə, Yevlax) bax solğunc
(Borçalı, Qazax, Yevlax) yulğun. – Sulğun o yerdə olar kin, o yeri su basıb çəkilmiş ola (Yevlax)
I (Oğuz) b ax solğunc. – Sulğunc dəhrədə, məngəldə, qıymakeşdə olur II (Qax, Şəki, Zaqatala) bax solğunc
(Borçalı) yulğunluq, çoxlu yulğun olan yer. – Kür çayının yaxası sulğunnuxdu
(Ucar) söyüd ağacının bir növü. – Sulğunsöyüdü yaraşıxlı ağaşdı; – Sulğunsöyüdü sucax yerrərdə pitir
(Culfa) suvarılan əkin sahəsi. – Çılpax arpa suliyada da olar, demiyədə də
(Oğuz) bax solğunc. – Dəhrənin sulquncu boşdu
(Şəki) 1. sakit, yerəbaxan 2. hər işi gizlin görən. – Sullaf adam bic olar
sullah salmax: (Cəbrayıl) fikir vermək, diqqət yetirmək. – Tay bizdərə sullah salmırsan
(Qax) bax sulanğac
(Qax) yelləncəkdə yellənmək
(Hamamlı, İrəvan) uşaq oyunu adı (“aşıq-aşıq” oyunu). – Sultan oynuyan gəlsin
(Cəbrayıl, Zəngilan) nəfsini saxlaya bilməyən, hər şeyə tamah salan. – Sulusan, sululuğu: hər yerdə bildirib özu͂: biyabır eləmə (Zəngilan)
suluçəntəz eləməx’: (Qazax) mübahisə eləmək. – Oturuf mənnən suluçəntəz ele:r
(Oğuz) tavanda taxtalar arasına vurulan nazik taxta
(Tabasaran) bataqlıq. – Suluğlarda yelbə çux uladu Suluğu geniməx’ (Qazax) – eyni açılmaq. – Onun suluğu geηidi
(Ucar) çox yeməkdən məst olan (adam). – Addımua haram qat, suluğudan olma
I (Quba) meşənin ən qalın, keçilməz yeri. – Suluxlarda heyvan çux uladu II (Qazax) bax sırığ III (Ağdam, Ağdərə, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Xocavənd
(Ağdərə) bax sulanğac. – Sulumçax ifdən olur, uşaxlar ona miniv uçunur
(Dərbənd) əriştə. – Abam sulumulu bişirədi
(Qazax) bax suliya. – Daşsalahlılar suluya yeni köçüflər
(Borçalı, Qazax) xalis, tamamilə. – Ət sum yağdı (Borçalı)
(Bakı, Xaçmaz, Quba) iri xalça. – İkisi də ucunnan tutıb sumağı döşədilər (Bakı)
(Ordubad) aşsüzən. – Anam pılavi həmməşə sumağpalannan süzər
(Çənbərək) kökəlmək, yaxşılaşmaq. – Hamar biyil yaman sumbatdanıy
(Zəngibasar) boy-buxun, qədd-qamət. – Telman summatda babasına oxşuyur
(Zəngibasar) boy-buxunlu, qədd-qamətli
(Zəngilan) qəfildən tutan (it). – Sumutqan it sumudur, so:ra adamın üsdünə:lir