Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • ÜN

    (Bakı, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, İmişli, İsmayıllı, Laçın, Oğuz, Saatlı, Salyan, Şahbuz, Şamaxı, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) bax i

    Tam oxu »
  • Ü:N-Ü:N

    (Salyan) soraqlaya-soraqlaya. – Dünənnəri bazarda süti ü:n-ü:n axtarıllardı

    Tam oxu »
  • ÜNNƏX’

    (Qazax) adı pisliyə çıxan ◊ Ünnəy olmax – adı pisliyə çıxmaq. – Adın ünnəx’ki oldu, gərəx’ kəntdən çıxasan

    Tam oxu »
  • ÜNNƏMƏX’

    (Gədəbəy, Gəncə, Qazax) səsləmək, çağırmaq. – Səməd dayı səni ünne:r (Qazax); – Gör nə cürə ünnüyür arvad yazıx (Gəncə); – O məni ünnədi; – Çox ünnədi

    Tam oxu »
  • ÜNNƏMMƏK

    (Salyan) çoxalmaq, artmaq. – İş ki ünnəndi, vaxtında yerinə yetirmək çətindi

    Tam oxu »
  • ÜNÜG

    (Quba) dəstək. – Bazara gidəndə dürd danə ünüg al götür, pəncərəyə vurağ

    Tam oxu »
  • ÜPBƏCİK

    (Cənubi Azərbaycan, Göyçay) qabarcıq

    Tam oxu »
  • ÜPGƏ

    (Zaqatala) bax ofkə. – Bazardan üpgə aldım

    Tam oxu »
  • ÜRCAH

    ürcah olmax: (Cəbrayıl, İmişli, Ordubad, Tovuz) bax uyurcah olmax. – Yerimiz çox gənəşdiydi, sən də bizə ürcah oldun (Tovuz)

    Tam oxu »
  • ÜRƏX’QAZI

    (Mingəçevir) ürəkdən

    Tam oxu »
  • ÜRƏX’LƏM

    ürəx’ləm olmax: (Borçalı) qorxmaq, səksənmək. – Ə, öyüη yıxılmasın, nə beqafıl girdiη içəri, lap ürəx’ləm oldum

    Tam oxu »
  • ÜRƏMƏG

    (Salyan) artmaq, çoxalmaq. – Ged-gedə bı heyvannar üreyir (Şamaxı)

    Tam oxu »
  • ÜRƏMƏK

    (Göyçay) bax ürəməğ. – To:xlar üriyib

    Tam oxu »
  • ÜRƏŞDİRMƏX’

    (Ağdaş) artırmaq, çoxaltmaq. – Bu il mən toyux-cücəni bir az ürəşdirməy isdiyirəm

    Tam oxu »
  • ÜRƏŞMƏX’

    (Ağdaş) artmaq, çoxalmaq. – Qazdarımız, toyuxlarımız, göz dəyməsin, yaxşı ürəşir

    Tam oxu »
  • ÜRƏTMEG

    (Quba) artırmaq, çoxaltmaq. – Anam cücələri ürətmegə həmməşə çalışadu; – Biz hər il to:uğ-cücəni ürəteduğ

    Tam oxu »
  • ÜRƏYƏN

    (Şamaxı) tez artan, çoxalan. – Ürəyən heyvan yaxçıdı; – Qoyun ürəyən heyvandı

    Tam oxu »
  • ÜRF

    (Şuşa) adət, qayda. – Bizim ürfümüzdü, bö:ix’ gələndə kiçix’lər ayağa durar

    Tam oxu »
  • ÜRGƏNÇƏX’

    (Xanlar) beşik

    Tam oxu »
  • ÜRK

    (Oğuz) bax ülk. – Qozu ürknən çırpıb yerə töx’düm

    Tam oxu »
  • ÜRMƏG

    (Dərbənd) örpək. – Alı da ürməg vərdi

    Tam oxu »
  • ÜRSÜZ

    (Kürdəmir) həyasız, sırtıq. – Ürsüz adamnan dosd olma

    Tam oxu »
  • ÜRÜMƏX’

    (Ağdam) bax ürəməğ. – Adamların çoxu Şirvannan köçüf gəlif bu kəndə, sonra ürü:f

    Tam oxu »
  • ÜRÜŞ

    (Ağdam, Şuşa) bax ülüç. – Yanı oxərtənə ölü oldux kun, bir ürüş halvanı da yeə bilmədi:x’? (Ağdam); – Yas yerində həriyə bir ürüş halva verdilər (Şuşa

    Tam oxu »
  • ÜRÜŞBABA

    (Ağcabədi, Tərtər) üzüm növü adı. – Ürüşbaba yeməli üzümdü (Tərtər)

    Tam oxu »
  • ÜRÜŞT

    ürüşt eləməg: (Salyan) özbaşınalıq etmək. – Mən ölüb gedəcəm, gəlin hə:tdə ürüşt eliyəcəg

    Tam oxu »
  • ÜRZÜX’MƏX’

    (Cəbrayıl) bax üzüx’- məx’

    Tam oxu »
  • ÜS

    (Salyan) üstün. – Gəl qapışağ, görəg kim kimə üs gələcəg Üs eləməx’ (Oğuz) – oxşamaq, sığallamaq

    Tam oxu »
  • ÜSDƏLİX’

    (Şərur, Yardımlı) yük, dəvəyə yüklənən yük

    Tam oxu »
  • ÜSƏRƏYİN

    (Şamaxı) srağagün. – Üsərəyin bizə qonağ gəlmişdi

    Tam oxu »
  • ÜSGÜG

    (İmişli) cəyirtkə sürfəsi. – Çə:- urğə yeri deşərdi, üsgügi qoyardı ora

    Tam oxu »
  • ÜSKƏNCƏBİ

    (Bakı) əncir qurusu

    Tam oxu »
  • ÜSRƏTNƏN

    (Şərur) çətinliklə. – Onnar bizə çox üsrətnən gəlib çatdılar

    Tam oxu »
  • ÜSSƏ

    üssə durmağ: (Salyan) müdafiə etmək, tərəfini saxlamaq. – Sən bilmirsən ki, o, qardaşının üssə duracağ?

    Tam oxu »
  • ÜSTEL

    (Lənkəran) yabanı bitki adı. – Üstel heyvanı kökəldən yemdi

    Tam oxu »
  • ÜSTƏLƏX’

    (Şərur) bax üsdəlix’. – Üstələx’ dəvənin üsdünə qoyulan yükə deyilir

    Tam oxu »
  • ÜŞDƏMƏLƏX’

    (Şuşa) uşaq oyunu adı

    Tam oxu »
  • ÜŞDƏR

    (Borçalı) ulduz adı

    Tam oxu »
  • ÜŞDƏSƏR

    (Lənkəran) üçlüləli tüfəng. – Balası üşdəsər atar

    Tam oxu »
  • ÜŞƏLƏMƏĞ

    I (Salyan) yemək. – Toyda başda otırıb üşəleyirdi II (Əli Bayramlı, İmişli) iki sapı birlikdə burmaq <cəhrədə>

    Tam oxu »
  • ÜŞƏLƏMƏX’

    I (Şəmkir) bax üşələməg I. – Nə üşəliyirsən, qoysana yuannıx gətirim II (Cəbrayıl, Çənbərək) bax üşələməg II

    Tam oxu »
  • ÜŞƏLƏMMƏX’

    I (Qazax, Tovuz) bax ütələmməğ. – Canavarrar üşələnellər yeməx’dən ötrü (Qazax); – Ə:, nə üşələnirsəη, varıf işinə-gücüηe:tsəη (Tovuz) II (Tovuz) tökü

    Tam oxu »
  • ÜŞƏMMƏG

    (Bakı, Cəlilabad, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) qorxmaq. – Ağəz, nöş üşənirsən, danış da: (Bakı); – Mən qarannığ öydə üşənirəm (Əli Bayra

    Tam oxu »
  • ÜŞƏMMƏX’

    I (Cəbrayıl, Meğri, Tərtər, Zəngilan) bax üşəmməğ. – Tavlıya təx’ getmə, üşənərsən (Zəngilan); – Qabaxlarda Ərəz yenişə-yoxuşa get-gel eliyəndə üşənir

    Tam oxu »
  • ÜŞƏNC

    (Çənbərək, Hamamlı, Qazax, Qax, Şəmkir) ehtiyat üçün yığılıb saxlanan xırdaxuruş şeylər <iynə, sap, müxtəlif parça kəsikləri və s

    Tam oxu »
  • ÜŞƏNCİL

    (Qazax) ehtiyatlı, qənaətcil. – Qazancıl kişinin üşəncil arvadı olar

    Tam oxu »
  • ÜŞƏTMƏX’

    (Xanlar, Tovuz) bax üşələməg I. – Üşətməx’də bəd döyüsəη (Tovuz); – Birisi ye:r, de:r kin, üşədir; – Çörəy üşədirsə:η?; – Dur bərə:l (Xanlar)

    Tam oxu »
  • ÜŞGÜ

    (Qax, Oğuz, Şəki, Zaqatala) burğu. – Üşgü ağacı həblə bura-bura deşir (Oğuz); – Həsən üşgüynən taxta deşirdi (Zaqatala); – Üşgü ititdi; – Ağaşdəri üşg

    Tam oxu »
  • ÜŞGÜL

    (Qax) kəmərin qaşı ◊ Üşgül iynə (Şəki) – yorğan-döşək sırımsaq üçün uzun, yoğun iynə. – Üşgül iynəni gəti, yorğan sırıyax; – Ciya: dinə, bir dənə üşgü

    Tam oxu »
  • ÜŞGÜLÜX’

    (Oğuz) bax üşkürək. – Muna bax ey, qanacaxsız, öydə üşgülüx’ çalır

    Tam oxu »