(Cəlilabad) toyuğun beli. – Bişəndə mənə ücə ver
(Salyan) ağıldanyüngül, kəmağıl. – Həsən ücgür adamdı
(Yardımlı) təkrar etmək. – Bi sözi nə çox ücöürreysən, bəsdi daynə
I (Şəki) bax ujulamax. – Sən də bi şeyi az ücülə II (Şəki) arzu etmək. – Heylə yerrəri ücüləmə
(Gədəbəy) uzun
(Füzuli) üçqat, birə-üç. – Buğdanı qartofunan üçdü dəyişillər
I (Culfa) aşıqla oynanılan qumar. – Üçəm oynallardı qabaxlar II (Kəlbəcər) qumrov. – Üçəm qoyunun boğazında olar III (Ağdam, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Kü
(Ordubad) üç-üç. – Üçəm-üçəm yığ
(Cəlilabad, Yardımlı) böcək adı. – Üçənə bırda çox oley, cüci kimi bi şeydü; – Üçənə pambığın sofqasın yey
(Dərbənd) bax uçar. – Ha bu kişinin toyun ələməsən, üçərdən taymaz, vallah; – Üçərdə çuxlu adam yığılıtdı axşamlar
(Naxçıvan) üstündə xəmir yayılan taxta. – Üçəyax çörəx’ bişirməyə gərəx’di
(Qazax) üçkünc, üçbucaq şəkilli
(Ucar) uşaq oyunu adı. – Üçillikdə iki dəssə olur, hər dəssənin baççısı olur
(Yardımlı) yıxılmaq. – Kişi üçüb əzildi
(Qax) parabizən, kiçik xallı böcək. – Ho otdarın içində çox üçüç olıy
I (Göyçay) bax uçummax II. – O, salımçaxda üçünür II (Çənbərək) titrəmək, üşümək. – Beyjə soyuğudu deyn yorğanın altda üçündüm III (Çənbərək) qorxmaq,
(Kürdəmir) tez-tez yemək. – Üdələ qutar, dərsə gecikdüg
(Kürdəmir, İrəvan) fasiləsiz olaraq boş-boşuna danışmaq. – Nə üdəliyirsəη, yaxşı danış (İrəvan)
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) bax üdələməx’. – Bəxdəvər üdüləməx’dən yorulmur, hey danışır ha: (Ağdam); – Ona nə qulağ asırsan, üdüləməx’ onun peşəsidi dana (B
I (Salyan) məc. əzizləyə- əzizləyə. – Badam xala nəvələrin üflüyə- üflüyə saxlıyır II (Salyan) üfürəüfürə
(Şuşa) qoyunun və ya keçinin sidik kisəsi. – Qəssəfdən aldığım ətin üsdündə üfürcə’x də varıdı
(Şəki) çinədan, quşun dənliyi. – To:ğun üfürdeyinə qan dolduruf qoyubbuş
(Culfa) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət
(Gəncə) qovuq. – Üfürdəx’- nən suda üzdüm
(Ordubad) bax üfürdə. – Üfürdəneynən çörəx’ yapanda adamın əli yammaz
(Şəki) qoz və şabalıd çırpmaq üçün istifadə edilən uzun ağac. – Bizdərdə qozu üfüruxnan çırpallar
(Dərbənd) bax ög. – Ügdə büzü bağdu
(Beyləqan Çənbərək) sığınmaq. – Mən sənə ügünmüşəm (Beyləqan); – Əyri Zavaş Usuvaja üğünüf dolanır (Çənbərək)
(Quba, Xaçmaz) ciftləşmə ◊ Ügürə gitmağ – ciftləşmək
(Çənbərək) gizlin qaçmaq. – Əfqan axşam toydan üjdəndi
(Cəbrayıl) arxalanmaq, güvənmək. – Kimə üjələnirsəη, vırram ölüsəη
(Çənbərək) bax ujulamax. – Fatı eləjə savaxdannan üjülü:r; – Ağzına bir söz düşəndə eləjə üjülüyürsəη dayna
(Şuşa) arzu. – Bu üqdə mənim ürə:mdə qaldı
(Şuşa) əzab, əziyyət ◊ Üqubət verməx’ – əzab vermək, əziyyət vermək. – Bilsəη kin, o maηa üqubət verif, heş belə danışmassaη
(Şuşa) əzablı, əziyyətli. – Bu iş çox üqubətdi işdi
(Tovuz) çox yemək, qarınqululuq etmək
(Gəncə, Qazax, Tovuz) dəhnə, kiçik su ayrıcı. – Gedem bağa üləşix’dən bir əz su açem (Qazax); – Su üləşix’dən azalıf (Gəncə)
(Salyan) ölçü, standart. – Bılar ülgüyə uyğun gəlir
(Şamaxı) hürgüc. – Bı dəvənin ülgüci bi dənədi
(Şamaxı) boğça. – Ülgürdi gət, hamama gedirəm
(Oğuz) qoz və şabalıd çırpmaq üçün istifadə edilən uzun ağac. – Biz ülk diyirix’, Daşağıllılar suyrux diyir
(Oğuz) payızın axırı. – Ülkərbatanda heç nə əx’məy olmaz
(Oğuz) payızın əvvəli. – Ülkərdoğanda taxıl əkirix’
(Ağcabədi) arasına halva qoyulmuş yuxa, lavaş. – Mənə bir ülüç halva ver
(Ağdam, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) bax ülüç. – Qonşumuz bizə bir ülüş halva verdi (Sabirabad); – Qəbirsandığda ülüş verdilər cama:ta (Salyan)
(Ordubad) solmaq
I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Zəngilan) acgözlüklə yemək. – Otdu sürfanın qıra:nda nə var, hamısın ülütdü (Basarkeçər); – Bir kasa qatıx verdim, bir dəyğad
(Bakı, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, İmişli, İsmayıllı, Laçın, Oğuz, Saatlı, Salyan, Şahbuz, Şamaxı, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) bax i
(Salyan) soraqlaya-soraqlaya. – Dünənnəri bazarda süti ü:n-ü:n axtarıllardı
(Qazax) adı pisliyə çıxan ◊ Ünnəy olmax – adı pisliyə çıxmaq. – Adın ünnəx’ki oldu, gərəx’ kəntdən çıxasan