(Dərbənd) yeməli yabanı bitki adı. – Uturan yərdə duyincə gəlinqirqiçi yidüg
(Qax) şanapipik
(Bakı) genişlik, açıqlıq
(Qax) gəlinbacı. – Gelmacı, ay gelmacı, qorığa dana tüşüp, dirrigi yiyəcaxdı
(Tovuz) məsləhətli. – Geηəşix’li görülən şey noxsansız olur
(Tovuz) bax gaηaşmax. – Qoy bu məsələyi bir-iki adama genəşim, görəx’ nə deyillər
(Oğuz) gəndalaş
(Ağdam, Ağdərə, Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Xocavənd) uzaqlaşmaq. – Sən hara geηiyif gedirsəη? (Xocavənd); – Qarmax inəx’ geηiyif, harye:difsə görümmer h
(Şəki) bax gaηaşmax. – Öydə də bi genişim, görax nə diyillər
(Tovuz) 1. uzaqlaşdırmaq. –O it xeyirriyə ulamır, onu geηitməx’ lazımdı 2. genişləndirmək. – Mağarı bir bekara geηitməx’ lazımdı, çama:tı tutmaz
(Qazax) azca gen
(Yardımlı) alaq otu
(Lənkəran) qaşqaldaq. – Atam mənçün ge:r vırıb gətirib
(Şərur) yabanı yağlı bitki növü
(Tabasaran) keyfiyyətli. – Qurbanü papaği gerekçağlu tikilütdü
(Şəki) başqa, qeyri. – Sənnən ge:ri bizim kimimiz var
(Cəlilabad, Yardımlı) isti cənub küləyi. – İki gündi germic əseydi, isdi germic (Cəlilabad)
(Şəki) qamışlıqda bitən nazik və uzun ot (bafa bağlamaq üçün istifadə olunur). – Geş qamışın içində bitir; – Geşnən bənnəm olur
(Mingəçevir) gicitkən
(Naxçıvan) gec. – Olar kətdə geşsin olullar
(Culfa) kürəkən. – Gev qızımın ərinə di:rəm
(Laçın) kotanı dərinə endirən və yuxarı qaldıran yiv. – Gevazan qırıldı, iş qaldı
geyiy olmax: (Meğri) gəzib yorulmaq. – Gədələ geyiy oldula bı yamaşlarda
(Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Göyçay, Qazax, Ordubad) yarımpalto. – Nədir mağazinnən geymə aldı (Qazax); – Mə:m təzə geyməm var (Borçalı)
(Şəmkir) içərisinə ot və ya saman qoyularaq çul əvəzinə işlədilən naxışlı palaz. – Geyvət öküzdən ötrüdü, özü də naxışdı
(Şəki) buğaya gəlmə vaxtını bir il ötürən. – Hö:r vaxdını keçirənə diyərıx gezazdıran
(Dərbənd) külüng. – Mustafa gezeynən daş çixartub əv tikədü
(İsmayıllı) gicitkən. – Əllərimi geznə daladı
(Şəki) bax gaηaşmax. – Didi ki, get öydəkilərnən də gə:ş gəl
(Dərbənd) ot topası, qotman. – Çalınmiş uti yığallar gəbələrə
(Ağcabədi) köynəyin yaxasına tikilən köbə. – Gəbəx’lix’ yaxanı qoymur cırılmağa
(Cəlilabad, Kürdəmir) enli və sallahqarın. – Bı gəbəş sarıkürən qoyun kimindü? (Kürdəmir)
I (Ordubad) bax gəj I. – Gəc daşdı, onu torpağın altınnan çıxardıllar, pişirillər II (Naxçıvan) lavaş yapmaq üçün alət
(Çənbərək) alaçıq (dəyə) tikmək üçün istifadə olunan çubuq. – Gədəsi yetmədi də:nin
(Ağdam, Ağcabədi, Bərdə, Qazax) bax gedax. – Gədəx’ camışı əmdi (Qazax)
(Ağcabədi) balaq saxlanılan yer. – Gədəyi gədəx’liyə sal
(İsmayıllı, Qax, Ucar, Zərdab) bax gedax. – Bu il gədəyimiz çox arıx oldu (Qax)
(Qax) fərsiz, bacarıqsız
(Laçın) bax gedax
(Əli Bayramlı, Salyan) bax gədik
(Ordubad) aşırım, dağ keçidi. – Biz bu gün dağın gədiyinnən aşırdıx
(Qax) dağ keçisinin balası
(Yardımlı) kimi, tək. – Bunı sənun gəfi eley
(Cəlilabad, Yardımlı) kəsilmiş ağacdan qalxan pöhrə. – Gəgiri gətirib Vaqif, özi də eşşəynən (Cəlilabad)
(Quba) toydan əvvəlki məsləhət məclisi. – Yığıluban gəhənşaşi uladu, gəhənşaşidə razuluğ vərədülər ki, büyük tuy ulsun, kiçik tuy ulsun
(Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Tovuz) bax gəkgir. – Gəhgir at kimi niyə yeriηnən tərpənmersəη, dur sən də bir iş gör da: (Qazax)
(İmişli) bax gq:şıx. – Axşam getdim əmimin yanına gəişigə
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. əhəng daşı 2. əhəng daşından hazırlanan suvaq məhlulu
(Qafan) yamaclıq. – Mallar gəjəllix’də otdıyır
(Qazax) çox arıq adam. – Gəjmir uşax yesə kökələr