(Salyan) quş yemi. – Quşdar çox yiyir xarışı
(Şərur) darının bir növü
(Dərbənd) kotan və ya xışın tiyəsini təmizləmək üçün ucu haça ağac. – At baltanı, bir xarnou düzəltüb vər mənə
(Cəlilabad) evin damında başbaşa qoyulan tirlər. – Dədə, evin xarpəsinin biri sinib
(Bərdə) bax xarc. – Qavaxlar üzbaşıya xarş verərdix’
(Borçalı, Şəki, Şərur) kəsici alətləri itiləmək üçün daş. – Xartı ver pıçağımı itilədim (Şərur); – Xart çalğını itiləyən daşdı (Borçalı)
(Borçalı, Şəki) xart daşı ilə itiləmək. – Baltıyı yaxşı xartdadım (Borçalı); – Ot çalanda çalğu:n ağzını xartdi:llər (Şəki)
I (Ağbaba, Gədəbəy, Xanlar, Qax, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) çərşənbə axşamı. – Xas günü bed gündü (Qax); – Xasda Usuva nişan aparajayıx (Tovuz);
(Borçalı) yaşıd, tay. – Cəlil mə:m xasım döy
(Borçalı, Qazax) xəmir mayası. – Xamıra xaş qatallar kın, əpbəx’ yaxşı olsun; – Xaş olmasa, pişməz çörəx’ (Qazax)
(Ağbaba, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Kürdəmir, Qax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1. xaral. – Xaşaları qeti taxıl tökəx’ (Qax); – Xaşaları tiki
I (Bərdə, Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Şəki, Tovuz) 1. yekəqarın. – Qarnı yekə olana de:ərix’ xaşal (Xanlar) 2
(Füzuli) yemək dostu. – Aydın mənnən xaşalqardaşdı; – Mənnən xaşalqardaşsaη?
(Cəbrayıl) nəm çəkmək, rütubət çəkmək. – Su dəyif qəndin hamısı xaşavlıyıf
I (Ağdam) bax xaş II (Şəki) bax xaş. – Xamır yo:rasiyəm, xaşı yoxdu, gərəx’ xaşı eliyəm
(Çənbərək) əzişdirmək. – Usuv İsgəndərin ağzın-burnun yaman xaşılıyıf
(Qax, Zaqatala) yabanı bitki adı. – Ayı xaşqalam yeyirdi
(Ordubad) bax xaçmar
(Qazax) çox yağıntı nəticəsində dən tutmamaq <taxıla aiddir>. – Taxıl xaşoyluyuf, dən çıxmıyajax
(Ağdaş, İsmayıllı, Mingəçevir, Oğuz) çay, quru çay (Ağdam, İsmayıllı, Mingəçevir). – A Şa:nisə bacı, mənə bir atım xata ver (İsmayıllı); – A:z, çayniy
(Dərbənd, Quba) bax xata
(Borçalı, Dərbənd, Şəki) arvad, qadın. – Əvə xatın şirə verəcək (Dərbənd); – Ərəvin bi gözəl xatını varıydi (Şəki)
I (Goranboy, Tərtər) üzüm növü adı II (Basarkeçər, Göyçay, Oğuz) yeməli yabanı bitki adı. – Xatınbarmağı körpə vaxdı yeməli olur, irilə:nnən soηra tik
(Bakı) üzüm növü
(Qax) arvad, qadın. – Doqqazda xatınşılar durup
(Bakı) bax xatıni
(Qax) iltihab etmək
(Qax) bağayarpağı
(Zaqatala) mamır
(Zaqatala) mamırlı. – Bu, xavsulu ağacdı
I (Laçın) gic, ağılsız. – O, xay uşaxdı II (Bakı, Quba) sakit <havaya aiddir>. – Bu gün hava xaydı (Bakı) III (Cəbrayıl) aciz, bacarıqsı
I (Göyçay, Qax) baramadan əyrilən sap II (Qax) ipək parça növü
(Kürdəmir) horra. – Qışda xayxay yi:ərux kun, qarnımızu isdi saxlasun
I (Çənbərək, Qazax) daxma. – Ağına-bozuna baxma, hələlix’ bir xayma qur, soηradan yaxşısını düzəldərix’ (Qazax); – Bir xayma qayrıf uşağımı daldaladım
(Çənbərək) tənbəl. – Xaymal öküznən çöle:tmərəm, haravıyı gətirəmməz
(Zaqatala) saxsı qab
(Ucar) üzüm bağı
(Zaqatala) yarpaq
(Zaqatala) yarpaqlamaq. – Baharda ağajdar xazalliyi
(Ağdam) qısaboy <adam>. – Boyu gödəy olsa xepir olar
(Bakı) qorxmaq
(İmişli) sövdələşmək. – Dünən xeyirrəşdilər, inəgi aldı
(Sabirabad) əkin sahəsinə tökülən sünbüllərdən öz-özünə bitən taxıl
(Balakən, Dərbənd) bax xayra. – Xeyra dengənədən böyüg olur (Dərbənd)
(Balakən, Xocavənd, Qax, Quba, Lerik, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) bax xayra. – Xeyrəmiz sınıb, bugünkü süd dağıldı (Balakən); – Xeyrədə qatıx çalırdıx
I (Kürdəmir) bax xayra. – Nəğayrım, sən bunnan çıxmaseydin, inəy süti yerə calamazdı, xeyri də yıxılmazdı II (Salyan, Şamaxı) əkin sahəsinə tökülən sü
(Şamaxı) 1. taxıl 2. çörək
(Çənbərək) ocağın və ya təndirin üstünə qoyulan dəmir qapaq. – Xəcirgəti təndirin ağzına qoyurux, onda ağzı dar olur
(Zəngibasar) sacayaq. – Oca:n xəcirkəti yoxdu
(Ordubad) mətbəx. – Xəconnida biz xörəx’ bişirarıx