is. Doğramacının işi, peşəsi, sənəti
f. 1. Doğrayıcı, kəsici alətlə bir şeyi xırda-xırda kəsmək, parça-parça kəsmək; parçalayıb, sındırıb kiçik-kiçik hissələrə ayırmaq
“Doğranmaq”dan f.is
1. məch. Parça-parça kəsilmək, xırda-xırda edilmək, tikə-tikə edilmək. Odun doğrandı. 2. t-siz. Parça-parça olmaq, tikə-tikə olmaq
f.sif. Parça-parça kəsilmiş, xırda-xırda (tikə-tikə) edilmiş. Doğranmış qənd. Doğranmış odun
top. Doğranmış, kəsilmiş şeylər; qırıntı; doğramaq nəticəsində hasil olmuş tör-töküntü. [Yunis Səlimova:] Nədir o? Bir yığın doğrantı tökübsünüz, həyə
“Doğratdırmaq”dan f.is
bax doğratmaq
“Doğratmaq”dan f.is
icb. Bir şeyin xırda-xırda, hissə-hissə, bir boyda, bir ölçüdə kəsdirmək, parçalatmaq. Odunu doğratmaq
Bir sıra sözlərə qoşularaq həmin sözlərlə əlaqədar alət adları düzəldilir, məs.: yemdoğrayan, ətdoğrayan və s
is. xüs. Bir şeyi doğramaq üçün işlədilən alət və s. // Sif. mənasında. Bərk süxurları qazımaq üçün doğrayıcı baltalar işlənir
sif. 1. Düzgün, düz, haqq. Doğru yol. Doğru sözə nə demək olar. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu
qoş. Yön, tərəf, istiqamət, cəhət bildirir. Naşı ovçu bərə bəklər, əylənər; Marallar sayrışır yollara doğru
sif. və zərf Düz, düzgün, həqiqi. [Bəy] elə bilirdi, səndən doğrudürüst adam yoxdur. Ə.Haqverdiyev
zərf 1. Doğru, düz. Doğruca deyir. 2. Düzcə, dolaşıqsız, əngəlsiz; bilavasitə, düz, birbaşa. Bu yol doğruca kəndə gedir
bax doğruçu
bax doğruçuluq
sif. Yalan sevməyən, həmişə düz danışan, düzlük sevən, düzünü deyən, həqiqətçi; həqiqət, düzgün iş tərəfdarı
is. Düzlük, həqiqətçilik, namusluluq
zərf Həqiqətən, düzünü desək əslində. [Məhəmmədhəsən əmi:] İzzət, doğrudan pəyədə ağlayan sən idin? C
bax doğrusu
1) bax doğrudan. Amma doğrudan-doğruya Bakıda mən qəbzbazlığı artıq bir şey bilirəm. C.Məmmədquluzadə; 2) bilavasitə
f. Təsdiq etmək, “doğrudur” demək, doğruluğunu qəbul etmək
“Doğrulanmaq”dan f.is
məch. Təsdiq edilmək, doğru olduğu aşkara çıxarılmaq
“Doğrulmaq”dan f.is
f. 1. Düzəlmək, dikəlmək, düz durmaq, dik qalxmaq. Otel sahibi gürcü Dmitri onun əllərini yaxasından rədd edib itələdi, o, dəhlizin divarına dəyib doğ
“Doğrultmaq”dan f.is
f. 1. Gözlənilən ümidi doğruya çıxarmaq; verilən ada, göstərilən etibara və s.-yə layiq olduğunu göstərmək, sübut etmək, gerçəkləşdirmək
is. 1. Düzgünlük, həqiqilik, düzlük; sədaqət, səmimiyyət. Səy elə, sən də belə insan ol! Doğruluqda bu ada şayan ol! A
ara s. Doğrudan əslinə baxanda, düzü. [Hacı Həsən:] Şeyxəna, doğrusu, mən övladdan yana bədbəxt olmuşam
sif. Həqiqətə yaxın olan, inanıla bilən. Doğruyabənzər xəbər. Doğruyaoxşar əhvalat
is. Gündoğan, günçıxan; gündoğan, günçıxan tərəf. Doğu tərəfdən külək əsir
f. Törəyib artmaq
“Doğulmaq”dan f.is
f. 1. Anadan olmaq, dünyaya gəlmək. Nizami 1141-ci ildə doğulmuşdur. – Tutalım sən o vaxt olmamısan; Anadan, ya ki heç doğulmamısan
is. 1. Anadan olma, dünyaya gəlmə. 2. məc. Meydana gəlmə, törəmə
is. Uşaq (bala) dünyaya gəlməsi fizioloji prosesi; doğma, doğulma; doğuş. □ Doğum evi – doğum zamanı qadınlara tibbi yardım göstərmək üçün tibb müəssi
sif. Doğum yaxınlaşdığı zaman olan; doğuşqabağı. Doğumqabağı ağrılar
sif. Çox doğuran, yaxşı döl verən
“Doğurmaq”dan f.is
f. 1. bax doğuzdurmaq. 2. məc. Törətmək, meydana gətirmək, əmələ gətirmək; törəməsinə, əmələ gəlməsinə səbəb olmaq
is. 1. bax doğum. 2. Göy cisimlərinin çıxması, üfüqdə görünməsi; tülu. Günün doğuşu. Ayın doğuşu. – Çün gün doğuşu buraxdı tələt; Mən xəstəyə yenə düş
bax doğumqabağı
“Doğuzdurmaq”dan f.is
icb. 1. Doğum zamanı kömək etmək, uşağını tutmaq. 2. Meydana gətirmək, səbəb olmaq, bais olmaq, törətmək, oyatmaq
məch. Meydana gətirilmək, törədilmək. Ancaq bu günəş öz-özlüyündə doğduğu halda, … ağ gün günəşi özözünə əmələ gəlmir, zor-güclə, qan-qada ilə doğuzdu
“Doğuzmaq”dan f.is