CƏHRƏ

is.
1. Yun əyirmək üçün əl ilə işlədilən ən sadə alət.
İydə varsa, cəhrədə də var. (Məsəl).
Mahmudun evinin qabağı.
Sol tərəfdə evinin qapısı, qapının yanında bir cəhrə qoyulub. Ə.Haqverdiyev.
[Göyçək] sonra da cəhrənin böyründə oturub yun əyirməyə başladı. Ə.Vəliyev.

2. məc. Nasaz, primitiv şey haqqında.

Etimologiya

  • CƏHRƏ Güman edirlər ki, fars dilindən alınma sözdür, bizdə cığırcıq işlədilib (cəh­rənin çıxartdığı səslə, cırıltı ilə bağlıdır)
CƏHLKAR
CƏHRƏÇİ
OBASTAN VİKİ
Cəhrə
Cəhrə — yun, pambıq və ipək liflərdən ip əyirmək üçün alətdir. Güman edilir ki, fars dilindən alınma sözdür və mənşəyi cəhrənin çıxartdığı cırıltı səsi ilə bağlıdır. Azərbaycan xalçaçılığında bu alət əvəzedilməzdir. Yun, pambıq və ipək liflərdən eşilməklə (burulmaqla) ip əyrilir. Cəhrə bir neçə hissədən ibarətdir. Top (pərli və ya bütöv ola bilər), ön və arxa qollar, iy, döşək (ön, alt və arxa döşəklər), tağalaq və kiriş (top və iyi birləşdirən ip). Kiriş əsasən qoyun dərisindən hazırlanır.

Digər lüğətlərdə

-авиц-(а) аквати́пия гу́льден лесопору́бка недопои́ть не́рвно-паралити́ческий нотацио́нный под надзо́р постро́ечный привива́льщица разуверя́ть упа́рхивать фау́тность да́чный недисциплини́рованность па́стбищный прачка cess CIS dynamic positioning markworthy tartish десятый пресыщать разгуливать