DƏHNƏ
yüyən. – Atın dəhnəsin almeydilər, dəhnəli-zaddi qaçeydi (Cəlilabad); – Dəhnəni keçir atın ağzına (Zəngilan); – Dəhnə o gejə atın ağzında qalmışdı (Təbriz)
is. [fars.] 1. Ana xətdən ayrılan arxın, şırımın və s.-nin başlanğıcı. Bu dəhnə sel dəhnəsidir, Lil hökmran, qaya əsir… M
Tam oxu »is. [fars.] Yüyənin və ya cilovun atın ağzına salınan dəmir hissəsi; cövzə. At dəhnəni çeynəyə-çeynəyə irəli atıldı
Tam oxu »i. 1. (yüyənin atın ağzına qoyulan dəmir hissəsi) bit; 2. (dəyirmanda) millpond; 3. (arxın başlanğıcı) weir
Tam oxu »[fars.] сущ. 1. хвалакай ва мс. ччара хьанвай хилен кьил; 2. банд, дегьне (регъверин хвала яд кӀватӀ жедай чка)
Tam oxu »[fars.] сущ. кьенердин ракьар, дегьне (кьенердин балкӀандин сиве твадай ракьун пай).
Tam oxu »Farscadır, dəhan (ağız) sözü ilə qohumdur. Çaydan arxın ayrıldığı yerə deyilir. “Gəm” mənası da var (“ağızlıq” deməkdir)
Tam oxu »DƏHNƏ I is. Bənd. Dəyirmanı yatırtdıqda, suyu dəhnədən arxa buraxdılar (S.S.Axundov). DƏHNƏ II is. Cilovun atın ağzına keçirilən hissəsi
Tam oxu »