GOPÇULUQ

is. dan. Mübaliğə ilə danışmaq xasiyyəti, bir şeyi şişirtmə, mübaliğə etmə.
[Xankişi:] Gopçuluq yaraşmır heç igidlərə. Z.Xəlil.

// Yalançılıq, uydurmaçılıq.
[Kələntər] təsadüfən yalançılıq, gopçuluq və hay-küylə bu vəzifəyə yüksələ bilmişdi. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • GOPÇULUQ lovğalıq
GOPÇULLUQ
GOPLAMA

Digər lüğətlərdə

ассортиме́нтный клаустрофо́бия объекти́вно планетове́д поосла́бнуть самоотво́д в таком ра́зе доста́иваться зау́чивать изму́ченный накача́ть паро... родня́га стиро́л тайничо́к abristle agal hacek milkiness psychosexual unvarnished weatherability край начальствующий раззадоривать