1. “Hərləmək”dən f.is.
2. zərf Dairəvi, dövrəvi, dövrə vuraraq. Hərləmə durub tamaşa etmək.
– [Dəmirov və Mürşüdoğlu] hərləmə oturub, kababın başına toplaşdılar.
// sif. Çevrə şəklində olan; dairəvi, girdə. Hərləmə taxta.
– Qoca üstündə oturduğu yekə hərləmə daşa çəkicini vuraraq: – Alt daşın varmı? – deyə soruşdu.