İS’AF ə. başqasının tələb və istəyini yerinə yetirmə
ə. çat(dır)ma, yet(ir)mə
ə. sel kimi ax(ıt)ma
ə. 1) bağışlama; bəxşiş; 2) bəyənmə, seçmə
ə. 1) sübut etmə, təsdiq etmə; 2) dəlil, sübut. İsbati-vücud özünü təsdiqləmə; iştirak etmə
ə. fərman, sərəncam, əmr və s. vermə
ə. İsa peyğəmbərin dininə mənsub olan; xaçpərəst, xristian
ə. xaçpərəstlik, xristianlıq
ə. 1) işıldama, parıldama; 2) bir işi açma, aşkar etmə; 3) göstərmə; 4) bir işin nəticəsində meydana çıxma
ə. süngər
İSFƏND1 f. üzərlik. İSFƏND2 f. İran şəmsi təqviminin on ikinci ayı (20 fevral – 20 mart)
İSĞA’ ə. qulaq asma, dinləmə, eşitmə
ə. qarın işləməsi
İSİMÜLMƏF’UL ə. feildən düzələn və obyekt bildirən isim və ya obyekti təyin edən sifət/
ə. 1) məskən sal(dır)ma, məskun et(dir)mə; 3) bir yeri məskun etməklə abad etmə
ə. sakitləş(dir)mə, sus(dur)ma
f. bal və sirkədən düzəldilmiş şərbət
İSQA’ ə. su vermə, susuzluğunu yatırtma
ə. 1) aşağı salma, düşürmə; 2) məhv etmə; tullama; 3) təsirsiz etmə; 4) hüquqdan məhrum etmə; 5) ölülər üçün günah sədəqəsi
ə. 1) yaxşı hala salma; yaxşılaşdırma; 2) nöqsan və eyiblərini düzəltmə
ə. «islah» c. 1) islahatlar; 2) t. islahat
ə. və f. islah oluna bilən, düzəlməsi mümkün olan
ə. Məhəmməd peyğəmbərin əsasını qoyduğu din; müsəlmanlıq
İSLAMİ(YYƏ) ə. islam dininə aid olan; müsəlmanlığı aid olan
ə. müsəlmanlıq
İSM ə. 1) ad; 2) qrammatikada: əşyanın adını bildirən nitq hissəsi; isim. İsmi-alət alət adı bildirən isim; ismi-amm ümumi isim; ismi-bəsit sadə isim;
İSMA’ ə. eşit(dir)mə, din(lət)mə
ə. İmam Cəfəri-Sadiqin böyük oğlu İsmayılın əsasını qoyduğu dini təriqət
ə. adına görə, adca
İSMƏT1 ə. 1) məsumluq, günahsızlıq; 2) namus, iffət; 3) mühafizə, himayə, qoruma; 4) toxunulmazlıq. İSMƏT2 ə
ə. və f. ismətli
ə. 1) ada aid olan; 2) isimdən düzələn
ə. sürmə daşı
ə. qayda-qanun
ə. feildən düzələn və subyekt bildirən isim və ya subyekti təyin edən sifət
ə. …adlanan …adlı
İSNA’ ə. tərif etmə, tərifləmə
ə. on iki
İSNA ƏŞƏRİ(YYƏ) ə. on iki imama aid olan təriqət; şiə təriqəti
ə. 1) bir şeyi birinə nisbət vermə, aid etmə; 2) bir fikri sənədlərlə və ya sitatlarla əsaslandırma; 3) məxəz, mənbə, qaynaq; 4) arxa, dayaq, dirək, s
ə. əsaslanaraq, əsasən
ə. 1) iki; 2) bax yövmülisneyn
ə. iki
ə. iz, ləpir
İSRA’ ə. 1) sürətlən(dir)mə, tələs(dir)mə; 2) tələsiklik, cəldlik
ə. 1) lazımsız yerə və ehtiyac olmadan artıq mal və s. sərf etmə; 2) əmanət verilmiş malı və ya pulu mənimsəyib sərf etmə
ə. əsli ibr. İsrail nəslinə mənsub, İsrail nəslindən olan
ə. «israili» c. İsrail kitablarında xurafata aid hekayələr