FƏRMANBƏR(DAR) f. 1) fərmanı yerinə yetirməyə hazır olan; 2) itaət edən, tabe olan
f. 1) əmr verən, buyuran; 2) komandir, komandan
f. əmr edən, hökm edən, buyuran
f. əmri keçən, hökmü keçən, sözü keçən
f. buyuruq, əmr
f. 1) əmr edilmiş, buyurulmuş; 2) m. buyurtma şey
ə. 1) parlaqlıq, işıq, nur, aydınlıq; 2) göz işığı; 3) bəzək, zinət, rövnəq; 4) təntənə, dəbdəbə; 5) gözəllik; 6) qaçma, qaçaqaç
ə. 1) xidmətçi; 2) polis məmuru
f. mübarək, uğurlu, xoşbəxt
f. və ə. gələcəyi yaxşı olan, xoşbəxt taleyi olan
f. yoran, yorucu
ə. bax fərsəng
f. ağac (uzunluq ölçüsü)
f. köhnəlmiş, yıpranmış, cırıq
ə. 1) döşəmə; 2) kilim, xalı; 3) yer üzü
ə. və f. «fərşi sevən, fərş tərəfdarı» m. özünü alçaldan, özünü aşağı tutan
ə. həddən artıq olma, mübaliğə, ifratçılıq
f. çox qoca, əldən düşmüş qoca
ə. kürk
ə. şən, şad, sevincək
f. İran şəmsi ilinin 21 mart – 20 aprelə uyğun gələn birinci ayı
f. 1) ah, nalə; 2) şikayət, sızlama; 3) köməyə çağırma, yardım istəmə
FƏRYADRƏS(AN) f. köməyə çatan, yardıma yetən, imdada yetişən
FƏRZ1 ə. 1) sanma, hesab etmə; 2) vacib iş(lər) // vacib, zəruri. FƏRZ2 f. bax fərzin
ə. bax fərzən
f. 1) alim, bilici, elimli; 2) tay-tuşundan fərqli; misilsiz
ə. fərz edək ki… tutaq ki…
f. 1) oğul, övlad; 2) uşaq
ə. fərz edilən, fərz olunan
f. şahmatda: vəzir
ə. «fərziyyə» c. həqiqətdə olmayıb fərz olunan şeylər
ə. fərz olunan şey, ehtimal, hipotez
ə. 1) pozğunluq, çürüklük; 2) qarışıqlıq, nifaq
ə. və f. fəsadçı, fəsad törədən, araqarışdıran
ə. və f. fəsad salan, fəsad törədən
ə. gözəl, aydın danışma; gözəl yazı qabiliyyəti
ə. və f. fəsahətlə
ə. qanalma
ə. «fasid» c. pozğunlar; araqarışdıranlar, fitnə-fəsad törədənlər
ə. 1) məhv, məhv etmə; 2) bağlama, qapama
FƏSİH1 ə. fəsahətlə danışan. FƏSİH2 ə. geniş, açıq
ə. və f. fəsahətlə (danışıq və ya yazı haqqında)
ə. 1) dəstə, tayfa, zümrə; 2) eyni cinsə daxil olan bitkilər qrupu
ə. 1) kitabın bölündüyü qisimlərdən hər biri, fəsil; 2) ilin dörd qismindən hər biri; fəsil; 3) birdəfədə icra olunan musiqi; 4) bölmə, ayırma; 5) çıx
ə. 1) üzük qaşı; 2) qoz, badam və s. ləpəsi; 3) sümüyün oynaq yeri; 4) m. əsil, əsas məna
ə. qan alan
ə. qeybət edən, birinin dalınca danışan; qeybətçi
f. səpən, səpələyən; saçan