MƏ’NƏVİ ə. 1) məna cəhətdən, mənaya görə; 2) mücərrəd; 3) əqli, fikri, zehni; 4) ruhi; 5) əxlaqi; 6) dəruni, daxili
ə. 1) sürgün yeri; 2) bax mənfi (1-ci mənada)
ə. gəlir, qazanc, xeyir
ə. və f. mənfəət götürən, gəlir əldə edən, xeyir alan
ə. və f. mənfəət axtaran, möhtəkir
ə. və f. mənfəət götürən, qazanc əldə edən, faydalanan
ə. və f. öz mənfəətini güdən, qazanc dalınca qaçan // tamahkar, acgöz
ə. bax mənfəz
ə. 1) dəlik, deşik // ağız; 2) kanal; 3) dar dərə
ə. 1) sürgün edilmiş, sürgündə olan; 2) inkar; 3) riyaziyyatda: müsbətin əksini bildirən işarə
ə. sürgün olunaraq; sürgündə olaraq
ə. mənfilik, müsbət olmama
ə. nifrətlənmiş, nifrətə layiq; iyrənc
ə. nifrətlilik, iyrənclik
ə. bax mənhiyyə
ə. «mənhi(yyə)» c. şəriətcə qadağan olunmuş şeylər
ə. qadağan edilmiş (iş və s. haqqında)
ə. qarət edilmiş
ə. 1) kəsilmiş (heyvan haqqında); 2) öldürülmüş (iti silahla)
ə. uğursuz, nəhs
MƏNİ1 f. lovğalıq, mənəm-mənəmlik, eqoizm. MƏNİ2 ə. bax məny. MƏ’Nİ ə. 1) məzmun; 2) mövzu, məsələ; 3) səbəb; 4) mahnı, təranə
MƏ’NİDAR ə. və f. mənası olan, mənalı
ə. yüksək, uca, ali
MƏN’İM ə. nemət vermə
f. xasiyyət, təbiət
ə. 1) bədbəxt, zəlil, talesiz; 2) nüfuzunu itirmiş, gözdən düşmüş
ə. bədbəxtlik, zəlillik, talesizlik
ə. nikahlı, qanuni (ər)
ə. nikahlı, qanuni (arvad)
ə. tərsinə dönmüş, başıaşağı olmuş, əksinə çevrilmiş
MƏNQƏBƏ(T) ə. 1) ləyaqət; 2) tərifəlayiq sifət, təriflənməli xidmət, fəaliyyət; 3) mədh(iyyə)
ə. kabab bişirmək üçün xüsusi ocaqlıq; manqal
ə. 1) daşınmış, köçürülmüş; 2) ağızdan-ağıza söylənib yayılmış (söz, xəbər); 3) danışılmış, nəql edilmiş
ə. «mənqul» c. t. bilənə və danışana əsaslanan məlumat
ə. naxışlanmış, müxtəlif boyalarla rənglənmiş; nəqş edilmiş, çəkilmiş
ə. nöqtəsi olan, nöqtəli
MƏNN1 ə. 1) yaxşılıq etmə; 2) yaxşılığı başa qaxma; minnət. MƏNN2 ə. batman (3 kq-dan 12 kq-a qədər ağırlıq ölçüsü)
MƏNNA’ ə. mane olan
ə. mərhəmətli, səxavətli, şəfqətli (kişi)
ə. mərhəmətli, səxavətli, şəfqətli (qadın)
ə. 1) yüksək vəzifə, böyük məqam; 2) bir çayın dənizə və ya başqa çaya töküldüyü yer; çayağzı
ə. və f. vəzifəli, vəzifəsi olan
ə. və f. vəzifəli olma, vəzifəlilik
ə. və f. mənsəb verən; vəzifəpərəst
ə. və f. vəzifəni sevmə; vəzifəpərəstlik
ə. yaddan çıxmış, unudulmuş
MƏNSUB1 ə. 1) qoyulmuş, qonmuş; 2) təyin olunmuş; 3) dikinə basdırılmış, dikinə qoyulmuş; 4) ərəb dili qrammatikasında: təsirlik halda olan
MƏNSUBƏ1 ə. 1) vəzifə; 2) tikilmiş. MƏNSUBƏ2 ə. şahmat
ə. mənsub olma, asılı olma, mənsubluq, asılılıq