ə. zindanda qulluq edən adam; zindançı
ə. 1) üzünü yerə sürtmə; 2) namazda alını möhürə söykəyib, Qur’anın bəzi yerlərini oxuyarkən alnını ona söykəyib dua oxuma
SƏCDƏGAH, SƏCDƏGƏH ə. və f. 1) səcdə olunan yer, səcdə edilməli yer; 2) m. alın
ə. təbiət, xasiyyət, xarakter
SƏD f. yüz. SƏ’D ə. 1) xoşbəxtlik, bəxtiyarlıq; 2) uğur gətirən şey; 3) astrologiyada: uğurlu ulduz. Sə’di-əkbər «böyük uğurlu ulduz» Müştəri; sə’di-ə
SƏDA’ ə. 1) səs, avaz; 2) əks-səda, səs
ə. sədəfotu, sədo
ə. əsli f. sadəlik
ə. doğruluq, haqq, insaf
SƏDAQ1 ə. kəbinpulu; mehir. SƏDAQ2 ə. oxqabı, oxdan
ə. dostluq; dəyanət, səbat, sadiqlik
ə. və f. fikrən sədaqətli olan
ə. 1) sədrlik etmə; sədrlik; rəyasət; 2) baş nazir vəzifəsi
ə. və f. baş vəzir
ə. və f. «səs vuran» çağıran, səsləyən
f. 1) çoxlu ləçəkləri olan gül (lalə və s.); 2) mixəkgülü
f. bax sədparə
ə. 1) bir yol və ya keçiddən maneə çəkib yolu kəsmə; qapama, bağlama; 2) həmin yol və ya keçidi kəsən maneə; 3) uzununa çəkilən möhkəm divar; 4) yağmu
f. yüzdənəli (təsbeh haqqında)
SƏDDƏQ(Ə) ə. təsdiq etmişdir; düz demişdir, düzdür
ə. təsdiq etdik
f. 1) yüz(lük); 2) yüzillik, əsr
ə. sədəfotu
ə. 1) münasibət; 2) yaxınlıq, qonşuluq; 3) qəsd, niyyət, məqsəd
ə. 1) içindən inci çıxarılan dəniz böcəyi; 2) bax sədəfə (1-ci mənada)
ə. 1) içindən inci çıxarılan dəniz böcəyinin qabığı; 2) qulağın bayırda olan hissəsi
ə. sədəfə aid olan, sədəfdən düzəldilmiş
ə. yoxsullara, dilənçilərə verilən şey, pul və s
f. və ə. «yüz əlbət» lap yəqin; sözsüz
ə. 1) çarpma, toxunma, toqquşma; 2) qəflətən baş verən
ə. doğru, düz, haqq
ə. həqiqi dost, vəfalı yoldaş
f. yüz parça; parça-parça
ə. 1) sinə, döş; 2) ürək, qəlb; 3) qabaq tərəf; baş, ön; 4) başçı, rəhbər. Sədri-ə’zəm baş nazir, hökumət başçısı
SƏDRİ1 ə. sədrə aid olan, sədr üçün olan; sədrlik, başçılıq. SƏDRİ2 ə. yüksək keyfiyyətli düyü növlərindən biri
ə. və f. məclisin başı, sədr oturan yer
ə. əmcək, məmə
ə. «sail» c. dilənçilər, yoxsullar
SƏF(F) ə. sıra, dəstə. Səffi-cəmaət məsciddə namaz qılanların sırası; səffi-nial bax səffünnial
SƏF(F)-SƏF(F) ə. dəstə-dəstə
SƏFA’ ə. 1) saflıq, xalislik; 2) xatircəmlik, rahatlıq; 3) əyləncə; 4) saf, duru; 5) tamaşa, seyr. Səfayi-qəlb qəlb təmizliyi
ə. və f. səfalandıran, səfalı
ə. «səfihə» c. bax səfayeh
ə. və f. rahatlandıran, rahat edən
ə. 1) lüzumsuz yerə mal-mülkünü israf etmə; 2) səfehlik, ağılsızlıq, giclik
ə. «səfinə» c. bax səfayin
ə. 1) səfillik, düşkünlük, həqarət; 2) ehtiyac içində yaşama, sıxıntı çəkmə
SƏF(F)ARA ə. və f. sıraya düzülmüş