f. şadlığından ölən
f. kefi kök; şad
f. 1) saraylarda: böyük pərdə; sərapərdə; 2) fəvvarə
f. şadlıq, sevinc; şadlanaraq, sevinərək
f. şadlıqla, sevinərək
ŞAFE’ ə. birisinin bağışlanması üçün araya girən; vasitəçi
ə. 1) şəfa verən; 2) qənaətləndirici, kafi
ə. 1) islam dinində təriqət; 2) həmin təriqətə aid; 3) həmin təriqətə mənsub adam
f. 1) orta və ya ibtidai məktəbdə, mollaxanada təhsil alan adam; 2) ustadan sənət öyrənən gənc; 3) birinin təliminə, işinə tərəfdar olub onu davam etd
ə. 1) məşğul edən; iş, məşğuliyyət
f. 1) bax şəh; 2) şahmatda: əsas fiqur. Şahi-bikəs adamsız padşah (İmam Hüseyn nəzərdə tutulur); şahi-cəhan dünyanın padşahı; şahi-din bax şahəddin; ş
f. bax şəha
f. «şah» c. şahlar, padşahlar
f. şaha layiq, padşaha münasib
f. bax şahpər
f. şah arvadı, padşahın xanımı
f. 1) bax şahin; 2) m. məğrur (gözəl haqqında)
f. və ə. şeirin birinci beyti; mətlə
f. 1) konsul; 2) gömrük məmuru
f. iri inci dənəsi
f. və ə. dinin şahı (Məhəmməd peyğəmbər nəzərdə tutulur)
f. bax şahənşəh
f. bax şəhənşəh. Şahənşahi-din dinin şahənşahı (Məhəmməd peyğəmbərə verilən ad)
f. 1) şaha aid; şahanə; 2) şahlıq, hökmranlıq; 3) keçmişdə: İranda və Azərbaycanda pul vahidi // beş qəpiklik mis pul
ŞAHİD1 ə. 1) öz gözləri ilə görən; şahidlik edən adam; 2) şəhadət verən; 3) mötəbər məxəzdən gətirilən misal; sitat
ə. yüksək, hündür
ə. dağ təpəsi; zirvə
f. bax şəhbaz
f. şahin kimi yeriyən, qürurla gedən
f. 1) ən yaxşı əsər, şah əsəri; 2) nadir şey
f. bax şəhmar
f. və ə. «şah öldü» bax şətrənc
f. «adamların şahı» Həzrəti-Əliyə verilən ad
f. hökmdarların tərcümeyi-halına, fəaliyyətinə və tarixinə həsr edilmiş mənzum əsər
f. bax şəhnaz
f. və ə. böyük zurna; şeypur
f. 1) binanın küçə tərəfə olan çıxıntısı; 2) arabada arabaçının oturduğu yer
f. bax şəhbal
f. şah tərəfdarı; şahsevən, monarxist
f. magistral yol
f. bax şəhsüvar
f. şah və gəda; hamı
f. bax şəhvar
f. və ə. «şah övladı» böyük oğul
f. bax şəhzadə
f. «şahzadə» c. şahzadələr
f. 1) bax şaxə; 2) heyvan buynuzu; 3) atın dal ayaqları üstünə qalxması
f. 1) budaqlı, qollu-budaqlı; 2) buynuzlu (heyvan haqqında)
f. budaq, qol-budaq
ə. 1) uzunluq ölçüsünü təyin etmək üçün nişan; 2) günəş saatı