XİBRƏ(T) ə. bir işin yalan və ya doğru olduğunu müəyyənləşdirmə
ə. xəcalət
ə. 1) Osmanlı imperiyası dövründə Misir valisinə verilən ad; 2) vəzir
ə. xidivə aid olan
ə. xidivlik
ə. 1) xidməti və ya hərbi vəzifə; 2) fəaliyyət, iş, qulluq
ə. və f. bax xidmətkar
ə. və f. qulluğu yaxşı yerinə yetirən, vəzifəsini yaxşı icra edən
ə. xidmətə aid, xidmətlə əlaqədar
ə. və f. xidmətçi, qulluqçu
ə. 1) xəfiflik, yüngüllük; 2) dərd, kədər; 3) yelbeyinlik; 4) pərtlik
ə. 1) zidd, qarşı, əks; 2) ixtilaf, ziddiyyət; 3) söyüd (ağac)
ə. əksinə, tərsinə
ə. 1) əvəz etmə, əvəz edilmə; 2) canişinlik, müavinlik; 3) xəlifəlik; 4) ərəb xəlifələrinin hakimiyyəti dövrü, ərəb imperiyası
ə. və f. xəlifələrin doğulduğu yer, çıxdığı yer
ə. və f. xəlifələrə verilən ad
ə. 1) aralıq, ara (vaxta görə); 2) şiş (dəmir şiş); 3) sancaq, mil
ə. qurtuluş, qurtulma
ə. və f. xilas edən, qurtaran
ə. yaradılış, yaranma, təbiət
ə. 1) qarışıq, qatışıq, mürəkkəb; 2) dolaşıq, anlaşılmaz, qeyri-müəyyən; 2) tüpürcək; 4) xılt
ə. qarışıqlıq
f. ağ şey; ağ rəngli at
ə. çeçələ barmaq
ə. 1) donuz; 2) m. xain; 3) m. qəddar (adam)
ə. dişi donuz
f. 1) bulanıq, bulaşmış; 2) çaşqın, mat; 3) bihudə, əbəs, boş; 4) bax xirəsər
f. ağıl; fikir; huş
f. 1) ağıl sahibi, ağlı olan; ağıllı; 2) alim, bilici
f. 1) gözqamaşdıran; 2) heyran edən, çaşdıran; 3) boş, faydasız iş görən
f. tərs, kobud
f. 1) satın alan; alıcı, müştəri; 2) bir şeyin bilicisi; bir şeyi düzgün qiymətləndirməyi bacaran
ə. 1) bez və ya qumaş parçası; 2) dərvişlərin geydikləri üst paltarı; 3) üst paltarın altından və gecə köynəyinin üstündən geyilən pambıq paltar
ə. və f. «xirqə geyən» dərviş
f. 1) taxılın dənini samanından ayırma // həmin işi görmək üçün dairəvi sahə; xırman; 2) çoxlu od yanan yer; 3) m
ə. «xislət» c. xasiyyətlər
ə. xasiyyət, təbiət
ə. alçaqlıq, ədnalıq
ə. və f. alçaq, dəni (adam haqqında)
XİŞ1 f. 1) bax xod; 2) bax xişavənd. XİŞ2 f. xış, kotan
f. qohum-əqrəba
f. acıq, qəzəb, hiddət
f. acıqlı, qəzəbli, hiddətli
f. 1) çiy kərpic; 2) ayı balası
f. və ə. bax xişü təbar
f. qohum
ə. 1) birinə söz söyləmə; demə // müraciət; 2) kimə işarə edildiyini bildirən, lakin qrammatik cəhətdən cümlə üzvü olmayan söz və ya söz qrupu
ə. bax xitabət
ə. xitab edərək; xitabla, müraciətlə