KƏBİNLİ

sif. Kəbini olan; qanuni.
[Səkinə xanım:] [Zeynəb] qardaşıma kəbinli arvad deyil idi ki, irs apara. M.F.Axundzadə.
[Bahadır:] A kişi, nə deyirsən? Kəbinli qızı da qaçırmaq olurmu? N.Nərimanov.
…Zeynəb, Allaha şükür, dul övrətdi, heç kəbinli də deyil. C.Məmmədquluzadə.

KƏBİN
KƏBİNLİLİK

Digər lüğətlərdə

гидро́ним гравиро́вщик задернове́ть нечелове́чно привле́чь распи́санный тюрбо́ щетинообра́зный быва́льщина не след перенаселя́ть скря́га сро́чно те́мень эстра́дный candidate dehiscence desiccated dinner pail float off greenhouse sandy навалить приобщить спьяна