MÜTƏAQİB

sif. [ ər. ]
1. Bir-birinin arxasınca gələn, bir-birini təqib edən.
2. Dalısınca, arxasınca, ondan sonra.
[Ərən:] Bunu mütəaqib gözəl üzlü, qəvi əndamlı gənc bir oğlan da gəldi. Çəmənzəminli.

MÜTARİKƏ
MÜTƏARİF

Digər lüğətlərdə