MƏNAFE

is. [ ər. “mənfəət” söz. cəmi]
1. Mənfəət, fayda, nəf, xeyir.
Mənim dediyim budur ki, pul qazanmaqda sairlərinin mənafeyinə əl uzatmayasan. Ü.Hacıbəyov.

2. Bir kəsin, bir şeyin rifahını təşkil edən, onun xeyrinə olan, ehtiyac və tələblərinə xidmət edən şey. Sinfi mənafe. Şəxsi mənafeyi cəmiyyətin mənafeyi ilə uzlaşdırmaq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MƏNAFE fayda — gəlir — xeyir — qazanc — sərfə — mənfəət

Etimologiya

  • MƏNAFE Ərəbcə nəf (qazanc, fayda)və mənfəət sözləri ilə qohumdur, mənası “fayda”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MƏNACA
MƏNALANDIRMA

Digər lüğətlərdə

запоро́жский интернационали́стка оголе́ние припа́дочный ро́мша та́зы великоро́ссы ге́рцог гиперболи́зм многоуважа́емая отскобли́ться позна́ние прие́зд сквозь зу́бы трёхле́тний chromotypy Coast Ranges confraternity Nevada renumber untarnished дегазационный подаваться пристать тоненький