MÜHƏQQƏQ

sif. [ ər. ] köhn. Təhqiq olunmuş, doğruluğu və gerçəkliyi məlum olmuş: doğru, gerçək, həqiqi, yəqin, səhih.
Bu nəzəriyyə arvadlar məclislərində çox danışıldıqdan sonra mühəqqəq bir surət aldı. Ə.Haqverdiyev.
[Şəmsiyyə Səlim bəyə:] Ağam məni sizə sata bilər, bəli, mühəqqəqdir, – o məni sata da bilər, zorla da izdivaca məcbur edə bilər. M.İbrahimov.

// Şübhəsiz.
MÜHAZİRƏÇİ
MÜHƏNDİS

Digər lüğətlərdə