MÜTƏAQİB sif. [ ər. ] 1. Bir-birinin arxasınca gələn, bir-birini təqib edən. 2. Dalısınca, arxasınca, ondan sonra. [Ərən:] Bunu mütəaqib gözəl üzlü, qəvi əndamlı gənc bir oğlan da gəldi. Çəmənzəminli.