1. İgidcəsinə, qəhrəmancasına, qorxmadan. Mərdanə vuruşmaq.
2. Mərdcəsinə, açıqcasına. Mərdanə danışmaq.
– Başımı top edib yenə meydanə girmişəm; Meydanə girməyə yenə mərdanə ər gərək.
3. Kişiyə xas olan, kişiyə məxsus, kişi üçün olan. Mərdanə paltar.
– Bir gün, cümə günü bir cüt mərdanə corab bazardan alıb, oğlunu yanına salıb getdi Mirzə Nəsibin evinə.
Hətəmxanın çiynində göy mahud çuxa, … ayağında iri nallı mərdanə başmaq var idi.
// məc. Kişi kimi, kişi tərzində.
Qızın sifətindəki mərdanə gözəllik, … sərrastlığı, danışığındakı cazibə [Səlimin] gözündən qaçmamışdı.