1. Nurlu, işıqlı, aydın.
2. məc. Hörmətli, hörmətə layiq, müqəddəs simalı, üzündən nur yağan. Nurani qoca.
– Bahadır o nurani kişini unutsa da, özünün bu qədər gücsüz qələmə verilməyinə razı olmadı.
[Buğac:] Burada bihuş yatarkən, ağsaçlı, ağsaqqallı nurani bir pir, … mənə meydanda ad verən o qoca ozan gözümə göründü.
