OĞULLUQ

is.
1. Oğulun ata-ana qarşısında borcu, vəzifəsi, haqqı; övladlıq. Oğulluq borcu. Oğulluq etmək.
2. Biri tərəfindən övladlığa götürülmüş, yaxud ana ardınca kişinin evinə gətirilən oğlan uşağı.
□ Oğulluğa götürmək – doğma övlad hüququ verməklə oğlan uşağını ailəyə qəbul etmək.
[Gülnisə Bəhrama:] Mən səni əvvəldən özümə oğulluğa götürmüşəm… C.Cabbarlı.
[Ata:] İdrisi oğulluğa götürmüşəm. Mir Cəlal.

OĞUL-UŞAQ
OĞULSUZ

Digər lüğətlərdə

впро́чернь затере́ть кож... набо́йчатый натека́ть понасла́ть сосредото́чивать шпаклёвщица бастова́ть выгова́ривать ла́ковое дерево пови́нность повторя́ть маганый defendant duckmeat gross head-up heave gate laconically looker-on school library выношенный модальность промышленность