QURUMAQ – GÖYƏRMƏK Hər yay arxdan su daşıyıb, bu ağacı qurumağa qoymamışdı (M.İbrahimov); Qar əriyir, sellər axır, ot göyərir səhrada (C.Cabbarlı).
QURUMAQ – İSLANMAQ Hava o qədər istidir ki, adamın dil-dodağı quruyur (A.Şaiq); Qorxuram göz yaşımdan; Qoynunda gül islana (Bayatı).
QURUMAQ – KÖKƏLMƏK Dərd onu üzür, elə bil ki, heç nə yemir, quruyur. Heç bir iş görmür, yeyib-içib yatır, günbəgün kökəlir.
QURUMAQ – YAŞLANMAQ A...a... boğazım nə üçün qurudu (C.Əmirov); Su içəndən sonra özünə gəldi, boğazı yaşlandı (M.Süleymanlı).