RÜTBƏLİ

sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan.
Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini gördü. M.S.Ordubadi.
Hacı böyük rütbəli adamlarla oturub-durduğu kimi xırda-xuruş müəllimlərlə də söhbətdən xoşlanır. Qantəmir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RÜTBƏLİ dərəcəli — vəzifəli
RÜTBƏ
RÜTBƏSİZ

Digər lüğətlərdə

допа́ливать кантова́ться Катери́нка лока́ут неразлу́чник плинтова́ть приле́пливаться таска́ть втемя́шиться выме́шивать отку́шать тирани́ческий утира́льник череви́ки таганрог alternating current boo fast breeder nerve-root pulse-curve soapboxer мокро отплатить сквернословие шанцевый