RÜTBƏLİ

sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan.
Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini gördü. M.S.Ordubadi.
Hacı böyük rütbəli adamlarla oturub-durduğu kimi xırda-xuruş müəllimlərlə də söhbətdən xoşlanır. Qantəmir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RÜTBƏLİ dərəcəli — vəzifəli
RÜTBƏ
RÜTBƏSİZ

Digər lüğətlərdə

аккредити́в десятидне́вный доры́ть конту́женная кумовство́ многоде́тность перега́снуть пло́тничный супина́ция дампи́рование на́голову по́дступ попла́каться в жилетку просла́иваться Нефёд протоколист master gunner motet sleepyhead strategize навар отроду переметнуться рекрутировать теснить