1. Bədəni tərlə örtülmək, tər tökmək, dərinin məsamələrindən tər sızmaq. İstidən tərləmək. Alnı tərləmək.
– Bilqeyis həyəcanından tərləmişdi.
İşləməyə adət etmədiyindən [Aydının] əlləri tərləyib qabarlaşmışdı.
// məc. Bir işlə çox və ciddi məşğul olmaq, bir şey üzərində işləməkdən çox yorulmaq. Məsələnin həlli üzərində tərləmək.
2. Çökmüş buxardan nəm olmaq, nəm çəkmək.
Hopduqca səhranın gövdəsinə su; Tərlədi qaxsımış bir bədən kimi.
Qurumağa üz tutmuş ağaclar su içib cana gəldi, torpaq tərləməyə, nəfəs almağa, yenidən dirçəlməyə başladı.
3. Bir tərəfi isti, o biri tərəfi soyuq olan boru, şüşə və s. kimi şeylər üzərində su damlaları əmələ gəlmək; nəmlənmək. Pəncərənin şüşələri tərləyib. İstidən su borusu tərləyib.
4. məc. dan. zar. İstəmədiyi halda xərcləməyə, verməyə məcbur olmaq (pul haqqında). 100 manat tərlədim.
◊ Bığ(ının) yeri (yenicə) tərləmək – bax bığ.