1. Özünü öymək, özünü tərifləmək; lovğalanmaq.
// Fəxr etmək.
Öyünməsin kimsə gözələm deyib; Bir ayrı tövr olur halı gözəlin.
[Şərəfnisə xanım:] Heç vaxt sən Parijə gedə bilməzsən. Ha vaxt getsən, öyün!
2. Arxalanmaq, bel bağlamaq, özünə arxa saymaq. Öz övladlarına öyünmək.
– Qovğa günü öyündüyüm nər dəlilər yerindəmi? “”.